dr hab. inż. Robert Wójcik, prof. UWM, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Wydział Geoinżynierii
ORCID: 0000-0002-3142-7969

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 

Bezpośrednią przesłanką do napisania artykułu jest narastające w środowisku konserwatorów zabytków przekonanie o wyjątkowych zaletach gliny w ochronie zabytków przed wilgocią gruntową. Jest to pokłosie wydanych w ostatnich latach kilku publikacji poświęconych tej tematyce. Duży zasięg oddziaływania ma wydana przez Narodowy Instytut Dziedzictwa publikacja: Optymalizacja metod konserwacji – zagadnienia nierównowagi wilgotnościowej w obiektach zabytkowych [1], która zgodnie z założeniem jest instruktażem dla konserwatorów. Wskazano w niej, że izolowanie gliną porośniętą trawą jest skuteczną metodą ochrony zabytkowych budowli przed wilgocią. 

Literatura
[1] Rouba BJ (red.). Optymalizacja metod konserwacji – zagadnienia nierównowagi wilgotnościowej w obiektach zabytkowych. Narodowy Instytut Dziedzictwa. Warszawa 2022.
[2] Wójcik R. Osuszanie zabytkowych murów fundamentowych metodą drenażu dwufunkcyjnego. Materiały Budowlane. 2022; https://doi. org/10.15199/33.2022.03.03.
[3] Carsel RF, Parrish RS. Developing joint probability distributions of soil water characteristics. Water Resourses Research. 1988; 24: 755 – 769.
[4] Szymkiewicz A, Sikora Z, Ossowski R, Tisler W. Właściwości retencyjne, przewodność hydrauliczna i naprężenia efektywne w gruntach nienasyconych. Inżynieria Morska i Geotechnika. 2014; 5: 445 – 452.

Materiały Budowlane 3/2024, strona 56-59 (spis treści >>)