logo

e-ISSN 2449-951X
ISSN 0137-2971
Pierwotna wersja - elektroniczna
Pierwotna wersja językowa - angielska

100 punktów za artykuły naukowe!

Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki z 5 stycznia 2024 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, autorzy za publikację artykułów naukowych w miesięczniku „Materiały Budowlane” z dyscyplin: inżynieria lądowa, geodezja i transport; architektura i urbanistyka; inżynieriamateriałowa; inżynieria chemiczna; inżynieria mechaniczna, a także inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, otrzymują 100 pkt.

dr Magdalena Rytwińska-Rasz Uniwersytet Łódzki, Wydział Prawa i Administracji; Międzynarodowe Doradztwow Biznesie, Kancelaria Radcy Prawnego, dr Magdalena Rytwińska-Rasz; www.b2legal.pl;

DOI: 10.15199/33.2016.12.29

Odpowiedzialność solidarna inwestora wraz z wykonawcą za zapłatę wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy to zagadnienie budzące od kilkunastu już lat kontrowersje, tym bardziej widoczne, że liczba sporów sądowych o zapłatę za wykonywanie roboty przez podwykonawców, w realiach polskiego rynku budowlanego, wcale się nie zmniejsza.
Odpowiedzialność inwestora solidarnie z wykonawcą za zapłatę wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy przewidziana w art. 6471 § 5 k.c. w związku z paragrafami poprzedzającymi jest, jak się jednolicie przyjmuje, odpowiedzialnością typu gwarancyjnego za cudzy dług powstającą z mocy samego prawa [1], co powoduje, że ma charakter wyjątkowy, a to z kolei stawia wysoko poprzeczkę dla komentatorów i orzecznictwa. Nie ułatwia też zabiegów interpretacyjnych nie najlepsza jakość przepisów wprowadzających tę odpowiedzialność.
Jest już w zasadzie wiedzą powszechną, że omawiana odpowiedzialność gwarancyjna powstaje po stronie inwestora, o ile ten ostatni wyrazi zgodę na zawarcie umowy z podwykonawcą. I właściwie w tym miejscu kończą się wnioski oczywiste, a zaczynają wątpliwości co do tego, kiedy należy uznać, że inwestor faktycznie wyraził zgodę na zawarcie danej umowy z podwykonawcą.Wrazie wątpliwości ocena taka musi uwzględniać z jednej strony interesy podwykonawcy, z drugiej – inwestora. Tym bardziej interes tego ostatniego powinien być brany pod uwagę, że przecież podwykonawca nie jest jego bezpośrednim kontrahentem, a obowiązek zapłaty mu wynagrodzenia nie jest podstawowym obowiązkiem inwestora.

 

Literatura
[1] Wyrok Sądu Najwyższego z 14 stycznia 2016 r., IV CSK 179/15, LEX nr 1977937.
[2] Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 2 lipca 2009 r. V CSK 24/2009.
[3] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28 kwietnia 2015 r, IACa 197/15, Lex 1711716.
[4] Strzępka J., E. Zielińska. Umowa o roboty budowlane w znowelizowanym Kodeksie cywilnym – odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy, Monitor Prawniczy 2003, z. 21, s. 978; A. Brzozowski, Solidarna odpowiedzialność inwestora i wykonawcy (generalnego wykonawcy) za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcom w świetle art. 6471 k.c. w: Odpowiedzialność cywilna. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Adama Szpunara, Kraków 2004, s. 310; P. Drapała, Umowa o roboty budowlane (po nowelizacji Kodeksu cywilnego), Przegląd Prawa Handlowego 2003, z. 8, s. 11; również Sąd Najwyższy w wyroku z 22 grudnia 2005 r. V CSK 46/2005.
[5] Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 29 kwietnia 2008, III CZP6/08, OSP 6/2009, poz. 567.
[6] Uchwała Sądu Najwyższego z 28 czerwca 2006 r. III CZP 36/2006, OSNC 2007/4 poz. 52; wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2006 r. V CSK 221/2006, OSNC 2008/A poz. 8 i z 15 listopada 2006 r. VCSK 256/2006; wyrokSąduNajwyższego z 20 czerwca 2007 r., II CSK 108/2007; wyroki Sądu Najwyższego z 30 maja 2006 r., IV CSK 61/2006, OSNC 2007/3 poz. 44; postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 17 grudnia 2008 r., V CSK 316/2008.
[7] III CZP 6/08, OSP 6/2009, poz. 567.
[8] V ACa 719/15.
[9] Uchwała Sądu Najwyższego z 28 czerwca 2006 r. III CZP 36/2006 OSNC 2007/4 poz. 52 i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2006 r. V CSK 256/2006.
[10] Wyrok z 30maja 2006 r. IV CSK 61/2006, OSNC2007/3 poz. 44 oraz z 20 czerwca 2007 r. II CSK 108/2007.
[11] Wyrok SąduApelacyjnego wWarszawie z 14 kwietnia 2016 r., VI ACa 434/15.
[12] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 27 sierpnia 2015 r., I ACa 250/15, Lex nr 1936829.
[13] Uchwała Sądu Najwyższego z 28 czerwca 2006 r. III CZP 36/2006, OSNC 2007/4 poz. 52; wyroki Sądu Najwyższego z 15 listopada 2006 r. V CSK 221/2006 (OSNC 2008/A poz. 8) i V CSK 256/2006.
[14] II CSK 483/14, LEX nr 1712712.
[15] Wyroki z 30maja 2006 r. IV CSK 61/2006, OSNC 2007/3 poz. 44, z 20 czerwca 2007 r. II CSK 108/2007, Biuletyn Sądu Najwyższego 2007/11, z 3 października 2008 r. I CSK 123/2008.
[16] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 19 maja 2016 r., I ACa 127/16.
[17] Wyrok Sądu Najwyższego z 14 stycznia 2016 r., IV CSK 179/15.
[18] Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28 czerwca 2016 r., I ACa 398/16; uchwała Sądu Najwyższego z 17 lutego 2016 r., III CZP 108/15.
[19] III CZP 6/2008, OSNC 2008/11 poz. 121.
[20] Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 6 października 2010 r. II CSK 210/2010.
[21] I ACa 398/16.
[22] Wyrok SąduApelacyjnego wWarszawie z 13 stycznia 2016 r., VI ACa 1883/14.
[23] I CSK 149/15.
[24] http://orka.sejm.gov.pl/Druki-8ka.nsf/0/82ADCB919E25AA82C1257FF80030A29D/$File/768.pdf.
[25] http://www.konsultacje.gov.pl/node/4241.

Otrzymano : 27.10.2016 r.

 

Przeczytaj cały artykuł >>

 

Materiały Budowlane 12/2016, str. 94-97 (spis treści >>)