Wdrożenie narzędzi wspomagających projektowanie w technice 2D stanowiło ogromny krok na przód w stosunku do tradycyjnych metod kreślarskich. W sposób istotny ułatwiło i przyśpieszyło przygotowanie dokumentacji projektowej. Komputerowy zapis dokumentacji pozwolił na uzyskanie dużej dokładności oraz możliwości szybkiej modyfikacji rysunków. Jednocześnie pojawiły się nowe możliwości, takie jak automatyczne wymiarowanie i wykorzystanie elementów powtarzalnych – bloków – wraz z przypisanymi do nich atrybutami. Zapoczątkowało to proces łączenia rysunków z innymi informacjami i umożliwiło tworzenie prostych zestawień.
Wprowadzenie modelowania 3D umożliwiło trójwymiarowy zapis poszczególnych etapów pracy i lepsze zrozumienie wielu zagadnień oraz problemów związanych z projektowaniem.
Pierwszym krokiem jest zastąpienie brył geometrycznych realnymi elementami architektoniczno-budowlanymi, takimi jak ściany, stropy, belki, słupy, okna i drzwi oraz związanymi z nimi informacjami i zasadami tworzenia. Pozwala to na modelowanie zgodne z realnymi procesami budowlanymi. Utworzona w ten sposób komputerowa symulacja budynku umożliwia następnie wygenerowanie dwuwymiarowej dokumentacji projektowej – rzutów, elewacji, przekrojów i ze stawień, które są zgodne z wykonanym modelem oraz wzajemnie skoordynowane przestrzennie. Proces ten zakłada wykorzystanie opracowywanego modelu na wszystkich etapach projektowania i wymusza jednocześnie konieczność automatycznego dostosowania sposobu reprezentacji poszczególnych elementów budynku w zależności od rodzaju generowanej dokumentacji. Tę ideę wykorzystuje technologia Building Information Modeling (BIM).
mgr inż. arch. Paweł Przybyłowicz
inż. arch. Leszek Włochyński