100 punktów za artykuły naukowe!
Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki z 5 stycznia 2024 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, autorzy za publikację artykułów naukowych w miesięczniku „Materiały Budowlane” z dyscyplin: inżynieria lądowa, geodezja i transport; architektura i urbanistyka; inżynieriamateriałowa; inżynieria chemiczna; inżynieria mechaniczna, a także inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, otrzymują 100 pkt.
Żyjemy w czasach jednoczesnego nadmiaru i braku informacji w technice dachowej (i nie tylko). Wbrew pozorom ta teza jest prawdziwa, ponieważ oba te zjawiska (nadmiaru i braku) wynikają z tych samych przyczyn: obniżenia poziomu wiedzy podstawowej i wyparcia ze świadomości wykonawców innych źródeł informacji niż internet.
W poprzednich artykułach opisujących warstwy paroizolacyjne [1, 2] napisałem, że materiały je tworzące służą m.in. do wykonania powłoki zapobiegającej powstawaniu przewiewów w zewnętrznych przegrodach budowlanych. Słowo „przewiew” wg Słownika Języka Polskiego oznacza: przepływanie, krążenie powietrza; prąd powietrza; powiew wiatru.
W tegorocznym lutowym [1] i kwietniowym [2] wydaniu miesięcznika „Materiały Budowlane” opisałem funkcje warstw paroizolacyjnych w dachach stromych. W tym artykule przedstawię metody doboru paroizolacji wg znanych i sprawdzonych zasad. Przy doborze paroizolacji czynnikiem decydującym jest to, czy dach jest wentylowany czy jednopowłokowy (niewentylowany). W dachach jednopowłokowych paroizolacje powinny mieć duży opór pary wodnej, zależny od rodzaju termoizolacji i konstrukcji stropu. W wyschniętych stropach betonowych, w których paroizolacja pełni bardziej funkcję uszczelnienia dachu przed przewiewami, jej paroizolacyjność jest mało istotna, ponieważ suchy strop betonowy sam dobrze izoluje przed przepływem pary.
W tegorocznym lutowym wydaniu miesięcznika „Materiały Budowlane” [1] przedstawiłem trzy typy produktów przeznaczonych do tworzenia warstw paroizolacyjnych w przegrodach dachowych. Ponadto zaprezentowałem podział tych materiałów na: opóźniacze pary (Sd = 20 ÷ 200 m), bariery pary (Sd = 500 ÷ 2000 m) i regulatory pary (Sd = 1 ÷ 10m). Omówiłem funkcje i zastosowanie dwóch pierwszych grup (opóźniaczy i barier), a o trzeciej tylko wspomniałem. Warto uzupełnić te informacje, ponieważ regulatory pary są bardzo ciekawymi produktami, które zostały wprowadzone głównie w celu spełniania roli bariery powietrznej w przegrodzie.
Dachy, z oczywistych powodów, kojarzone są z wodą i różnego rodzaju problemami, jakie ona wywołuje na tej ważnej części budynków. Zazwyczaj, gdy pojawia się zaciek na suficie, większość z nas od razu przypisuje ten efekt przeciekowi przez pokrycie. Nie zawsze jednak tak jest, ponieważ wyciek może być spowodowany zebraniem się dużej ilości skroplonej pary wodnej zawartej w powietrzu.
Kontynuując temat dachów o małym spadku (5 – 15°) [1], warto wyjaśnić rolę warstw paroizolacyjnych w systemach materiałowych przeznaczonych do tego typu konstrukcji. W tym celu trzeba zdefiniować funkcje warstw paroizolacyjnych oraz opisać najczęściej stosowane materiały spełniające te funkcje we wszystkich typach dachów.
W poprzednim numerze miesięcznika „Materiały Budowlane” [1], opisując dachy o małym spadku (5 – 15°) stwierdziłem, że dachy ocieplone wełną mineralną, bez ich wentylacji, są z zasady skazane na szybkie zawilgocenie. Dotyczy to wszystkich dachów ocieplonych, płaskich i pochyłych, gdyż wynika z braku możliwości całkowitego powstrzymania przepływu wilgoci w stronę dachów.
