dr hab. inż. Mieczysław Połoński, prof. SGGW, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska

Autor do korespondencji e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

DOI: 10.15199/33.2017.08.38

Niezależnie od metody obliczania wielkości buforów czasu, zasadnicze znaczenie dla uzyskiwanych wyników ma sposób definiowania czasu trwania poszczególnych zadań w harmonogramie. W literaturze ten bardzo ważny aspekt często jest pomijany, a poszczególni autorzy zakładają a priori różne sposoby oszacowania czasu zadań, najczęściej bez uzasadnienia. W artykule przedstawiono wyniki badań, które pokazują duży wpływ sposobu szacowania czasu zadań na obliczoną wielkość chroniącego je bufora czasu. Łącznie przebadano 42 warianty wyznaczenia bufora czasu i łącznego czasu wykonania obiektu, w tym 3 – metodą C&PM, 11 – metodą RSEM oraz 28 – metodą MP-KP. Przeanalizowano zarówno deterministyczny sposób szacowania czasu zadań, jak i zakładając, że czas zadań jest zmienną losową o znanym rozkładzie prawdopodobieństwa. Zwrócono również uwagę na konieczność korelowania wielkości bufora czasu i przyjmowanego w harmonogramie skrócenia czasu zadań, wyznaczającego ryzyko ich wykonania, z terminem zakończenia całego łańcucha krytycznego.

Słowa kluczowe: kontyngencja czasu, bufor czasu, czas zadania, metody obliczania buforów, harmonogram budowlany.

* * *

Influence of assumptions related to the construction work time assessment on time buffers

There are numerous reports with proposals of assessing task duration. Regardless the different proposals, the obtained results are significantly influenced by the method of defining the duration of particular tasks in the construction schedule. This very important aspect is often omitted in published reports, while particular authors a priori assume certain methods of assessing task duration, often without justification. The paper presents the results of investigations, which have indicated that the method of assessing task duration has profound influence on the calculated time buffer protecting these tasks. A total of 42 variants determining the time buffer and the total time of construction accomplishment have been analyzed, including 3 – using the C&PM method, 11 – using the RSEM method and 28 – using the MP-KP method. The analysis referred both to the deterministic method of task duration assessment as well as assuming that task duration is a random variable with a known probability distribution. Correlating the time buffer and the shortening of task duration accepted in the construction schedule, which determined the risk of their accomplishment with a finish date all critical chain, seems to be very important.

Keywords: time contingency, time buffers, task time, buffer sizing methods, construction schedule.

Literatura
[1] Goldratt Eliyahu M. 2000. Łańcuch krytyczny. Warszawa. Wydawnictwo WERBEL.
[2] Herroelen Willy, Roel Leus. 2004. „Robust and reactive project scheduling:Areview and classification of procedures”. International Journal of Production Research 42 (8): 1599 – 1620.
[3] Leach Lawrence P. 2000. Critical Chain Project Management. Boston. Artech House.
[4] Newbold Robert C. 1998. Project Management in the Fast Lane: Applying the Theory of Constraints. New York. St. Lucie Press.
[5] Połoński Mieczysław. 2015. „Próba wyznaczenia wielkości buforów czasu przy deterministycznej ocenie czasu zadań”. Wybrane problemy
budownictwa. Bydgoszcz. Wydawnictwa Uczelniane Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy: 143 – 150.
[6] Połoński Mieczysław. 2008. Obliczanie terminu realizacji przedsięwzięć budowlanych metodą CCPM na podstawie multiplikatywnego modelu czasu trwania czynności. Problemy naukowo-badawcze budownictwa: praca zbiorowa. T. 5. Zagadnienia materiałowo-technologiczne infrastruktury i budownictwa. Białystok. Wydawnictwo Politechniki Białostockiej: 531 – 538.
[7] Połoński Mieczysław, Kamil Pruszyński. 2008. Wyznaczanie wielkości buforów czasu i terminu zakończenia przedsięwzięcia w harmonogramach budowlanych. Prace Naukowe Instytutu Budownictwa Politechniki Wrocławskiej Nr 90. Seria Studia i materiały Nr 20. Wrocław: 289 – 297.
[8] Połoński Mieczysław, Kamil Pruszyński. 2008. „Lokalizacja buforów czasu w metodzie łańcucha krytycznego w harmonogramach robót budowlanych (cz. II) – podstawy teoretyczne”. Przegląd Budowlany (3): 55 – 62.
[9] Rand Graham K. 2000. „Critical chain: the theory of constraints applied to project management”. International Journal of Project Management 18 (3): 173 – 177. DOI: 10.1016/S0263-7863 (99) 00019-8.
[10] Skorupka Dariusz. 2007. Metoda identyfikacji i oceny ryzyka realizacji przedsięwzięć budowlanych. Warszawa. WojskowaAkademia Techniczna.
[11] Steyn Herman. 2000. „An investigation into the fundamentals of critical chain project scheduling”. International Journal of Project Management (19): 363 – 369. DOI: 10.1016/S0263-7863 (00) 00026-0.
[12] Woolf Murray B. 2007. Faster Construction Projects With CPM Scheduling. New York. Mcgraw-hill Professional Publishing.

Otrzymano: 13.06.2017 r.

Przeczytaj cały artykuł >>

Materiały Budowlane 8/2017, str. 123-126 (spis treści >>)