dr inż. Anna Skawińska, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
prof. dr hab. inż. Zdzisława Owsiak, Politechnika Świętokrzyska; Wydział Budownictwa i Architektury

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W Polsce autoklawizowany beton komórkowy (ABK) wytwarza się wg trzech technologii. Jedną z nich jest technologia UNIPOL, w której spoiwo stanowi wapno palone oraz cement, wspólnie mielony z częścią kruszywa. Surowcem krzemianowym może być piasek kwarcowy mielony na mokro, popioły lotne niemielone lub mieszanina piasku mielonego na mokro oraz popiołów lotnych niemielonych. W technologii PGS, czyli pianogazosilikat, spoiwem jest wapno palone oraz gips wspólnie mielony z częścią popiołów lotnych. Jako kruszywo stosuje się popioły lotne niemielone. Natomiast w technologii SW (silikat wolnowiążący) spoiwo składa się z wapna palonego, cementu lub/i gipsu. Kruszywem w tej technologii jest piasek kwarcowy mielony na mokro lub/i popioły lotne niemielone. W Polsce produkuje się ABK o gęstości 300 – 700 kg/m3. Obecnie prowadzone są badania nad dalszym zmniejszeniem tego parametru oraz nad zastosowaniem cementów wieloskładnikowych. Ponadto poszukuje się substytutów stosowanych spoiw (cementu i wapna). 

Literatura
[1] Jatymowicz Hanna, Janina Siejko, Genowefa Zapotoczna-Sytek. 1980. Technologia autoklawizowanego betonu komórkowego. Warszawa. Arkady.
[2] Łagosz Artur, Paweł Szymański, Paweł Walczak. 2011. „Influence of fly ash properties on properties of autoclaved aerated concrete”. 5th International Conference on Autoclaved Aerated Concrete, s. 111 – 118.
[3] Materiały firmy PREFABET w Żelisławicach.
[4] Materiały informacyjne Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Autoklawizowanego Betonu Komórkowego (EAACA) z lat 2004 – 2006.
[5] Paprocki Antoni. 1966. Betony komórkowe. Warszawa. Arkady.
[6] Pichór Waldemar. 2011. „Properties of autoclaved aerated concrete with cenospheres fromcoal ash”. 5th International Conference on Autoclaved Aerated Concrete, s. 163 – 170.
[7] Skalmowski Włodzimierz, Tadeusz Penkala. 1961. Podstawy krystalochemii i fizykochemii materiałów budowlanych. Warszawa. Arkady.
[8] Straube Berit, Hartmut Walther. 2011. „AAC with low thermal conductivity”. 5th International Conference on Autoclaved Aerated Concrete, s. 371 – 379.
[9] Straube Berit, Andreas Stumm. 2014. Calcium-silicate-hydrate phases – properties and their influence on the durability of AAC. Poczdam, 1-5.
[10] Straube Berit, Torsten Schoch. 2014. „The durability of autoclaved aerated concrete”. Mauerwerk 18, Heft 3/4, s. 239 – 245.
[11] Stumm Andreas. 2011. „Cement and sulphate free autoclaved aerated concrete”. 5th International Conference on Autoclaved Aerated Concrete, s. 373 – 379.
[12] Zapotoczna-Sytek Genowefa, Svetozar Balakovic. 2013. Autoklawizowany beton komórkowy. Warszawa. PWN. 

 

Czytaj więcej >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 14-15 (spis treści >>)