dr inż. Mikołaj Ostrowski, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
mgr inż. Małgorzata Niziurska, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
mgr inż. Bogumiła Duszak, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
dr inż. Aleksandra Tkocz, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W porównaniu z cementem portlandzkim CEM I, cementy zawierające granulowany żużel wielkopiecowy charakteryzują się mniejszą dynamiką przyrostu wytrzymałości do 28 dni oraz znacznym przyrostem wytrzymałości w dalszym okresie twardnienia. Wzrost zawartości żużla przy określonym stopniu rozdrobnienia z mniejsza wytrzymałość wczesną cementów, korzystnie kształtując wytrzymałość normową po 28 dniach i po długim okresie twardnienia [7, 9]. Zwiększenie rozdrobnienia cementu hutniczego CEM III/A zawierającego żużel z 4150 do 4550 cm2/g wyraźnie poprawia wytrzymałość wczesną po 2 dniach twardnienia. Cement o większym stopniu rozdrobnienia spełnia wymagania klasy 42,5N, podczas gdy cement o mniejszej powierzchni właściwej odpowiada klasie 32,5N. Wzrost stopnia rozdrobnienia cementu wpływa również bardzo korzystnie na wytrzymałość po długim okresie twardnienia. 

W artykule przedstawiono wyniki badania wytrzymałości cementów żużlowych, wykonanych przez zmieszanie półproduktu CEM I z granulowanym żużlem wielkopiecowym o powierzchni właściwej S 3800; 4500 i 6000 cm2/g wg Blaine’a w ilości 50 i 70% mas. Badania obejmowały zaprawy o obniżonym współczynniku wodno-cementowym (w/c = 0,5, 0,4 i 0,3), przy jednoczesnym zastosowaniu superplastyfikatora.

Literatura
[1] Behim M., M. Beddar, P. Clastres. 2013. „Reactivity of granulated blast furnace slag”. Slovak Journal of Civil Engineering, vol. XXI, no. 2, p. 7–14.
[2] GarbacikAndrzej, Sławomir Chłądzyński. 2008. Cementy wieloskładnikowe w budownictwie. Kraków. Wydawnictwo Polski Cement.
[3] Giergiczny Zbigniew. 2015. Współczesne cementy żużlowe w budownictwie. Reologia w technologii betonu – XVI Konferencja Naukowo-Techniczna, Bełchatów.
[4] Grupa Robocza ds. Cementu Światowej Rady Biznesu ds. Zrównoważonego Rozwoju. http://www.wbcsd.org/Projects/Cement-Sustainability-Initiative. 2016.
[5] Kumar S.,A. Bandopadhyay,V. Rajinikanth, T. C.Alex, R. Kumar. 2004. „Improved processing of blended slag cement through mechanical activation”. Journal of Materials Science, no. 39, p. 3449 – 3452.
[6] Kurdowski Wiesław, Andrzej Garbacik, Henryk Szeląg. 2009. „Wpływ rodzaju proszku mineralnego na właściwości betonów z proszków reaktywnych”. Cement, Wapno, Beton (6).
[7] Kurdowski Wiesław. 2010. Chemia cementu i betonu. Stowarzyszenie Producentów Cementu. Kraków.
[8] Łukowski Paweł. 2016. Modyfikacja materiałowa betonu. Kraków.Wydawnictwo Polski Cement.
[9] Neville Adam M. 2012. Właściwości betonu. Polski Cement, wyd. 4, Kraków.
[10] Oner M., K. Erdogu, A. Gunulu. 2003. „Effect of components fineness on strength of blast furnace slag cement”. Cement and Concrete Research vol. 33, p. 463-9.
[11] Pedersen B. 2012. Durability aspects of fly ash and slag in concrete. Report of Norvegian Public Roads Administration, Nr. 149.2
[12] Rola cementu w niskoemisyjnej gospodarce do 2050 r. www.cembureau.eu, 2016.
[13] Vargas J.,A. Halog. 2015. „Effective carbon emission reductions from using upgraded fly ash in the cement industry”. Journal of Cleaner Production, no. 103, p. 948 – 959.

Normy
[N1] PN-EN 197-1:2012 Cement. Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementów powszechnego użytku.
[N2] PN-EN 15167-1:2007 Mielony granulowany żużel wielkopiecowy do stosowania w betonie, zaprawie i zaczynie. Część 1: Definicje, specyfikacje i kryteria zgodności.
[N3] ISO 29581-2:2010 Cement. Test methods. Part 2: Chemical analysis by X-ray fluorescence.
[N4] PN-EN 196-2:2013-11 Metody badania cementu. Część 2: Analiza chemiczna cementu.
[N5] PN-EN 196-3+A1:2011 Metody badania cementu. Część 3: Oznaczanie czasów wiązania i stałości objętości.
[N6] PN-EN 196-1:2016-07 Metody badania cementu. Część 1: Oznaczanie wytrzymałości.
[N7] PN-EN 1015-3:2000/A1:2005 Metody badań zapraw do murów. Określenie konsystencji świeżej zaprawy (za pomocą stolika rozpływu).

 

Czytaj więcej >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 48-51 (spis treści >>)