Start 
mgr inż. Maciej Rokiel; Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych
Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
W zaprawach wapiennych, z których wykonywane są tynki, spoiwem jest wapno, a oprócz niego w składzie znaleźć można wodę, kruszywo oraz specjalne dodatki, domieszki, a niekiedy inne rodzaje spoiw (cement, glinę, tras, gips). Wokół zapraw wapiennych narosło wiele mitów, nieporozumień i przekłamań, które wynikają przede wszystkim z właściwości wapna oraz wpływu dodatków i domieszek na ich wybrane parametry. Wapno pozyskuje się na skutek wypalania wapieni.
Techniczne wymagania stawiane systemom wapiennym wymagają zdefiniowania nie tylko minimalnych, ale i maksymalnych parametrów, przede wszystkim wytrzymałości na ściskanie oraz modułu E. Muszą one być określone na podstawie wcześniej przeprowadzonej diagnostyki i być stałe w czasie. Na rodzaj i właściwości spoiwa zasadniczy wpływ ma jakość i rodzaj surowca oraz sposób wytwarzania (przede wszystkim wypalanie i mielenie), natomiast na końcowe właściwości fizyczne zaprawy, m.in. wytrzymałość, nasiąkliwość, przyczepność, mrozoodporność.
Tynki wapienne przeznaczone są przede wszystkim na chłonne podłoża mineralne zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz obiektów. Na murach z cegły wapienno-piaskowej zastosowanie tynków na spoiwie z wapna powietrznego (wiążących tylko przez karbonatyzację) jest ograniczone. Podłoża niechłonne, np. dobrze zagęszczony beton konstrukcyjny czy beton lekki, wymagają stosowania zabiegów poprawiających przyczepność.
Literatura
[1] Dettmering T., H. Kollmann. 2012. Putze in Bausanierung und Denlmalpflege. Beuth Verlag.
[2] DIN V 18550 – Putz und Putzsysteme. Ausführung.
[3] DIN 1060-1:1995-03 Baukalk – Teil 1: Definitionen, Anforderungen, Überwachung.
[4] Frössel F. 2007. Osuszanie murów i renowacja piwnic. Polcen.
[5] Graefe. R. 2013. Kellersanierung. Ratgeber fuer die Praxis. Schaden erkennen, bewerten, sanieren. Rudolf Mueller Verlag.
[6] Magott C., M. Rokiel. 2015. Ochrona budynków przed wilgocią, korozją biologiczną i ogniem”. XIII Sympozjum PSMB Ochrona obiektów budowlanych przed wilgocią, korozją biologiczną i ogniem. Darłowo 2015, Monografia nr 11, Tom XIII, PSMB, Wrocław.
[7] Materiały firmy Zement- und Kalkwerke Otterbein.
[8] Materiały konferencyjne – Europejskie Targi Konserwacji i Restauracji Zabytków oraz Renowacji Starych Budowli Denkmal, Leipzig 2014.
[9] Michnia R. 2014. Gelenkte Kapillarität mit Kalksystemen in der Fassadeninstandsetzung, Europejskie Targi Konserwacji i Restauracji Zabytków oraz Renowacji Starych Budowli Denkmal, Leipzig.
[10] Osiecka E. 2006. Wapno w budownictwie. Tradycja i nowoczesność. Stowarzyszenie Przemysłu Wapienniczego.
[11] PN-EN 459-1:2015-06 Wapno budowlane – Część 1: Definicje, wymagania i kryteria zgodności.
[12] PN-EN 998-1:2012 Wymagania dotyczące zapraw do murów – Część 1: Zaprawa tynkarska.
[13] Rokiel M. 2019. Renowacje obiektów budowlanych. Projektowanie i warunki techniczne wykonania i odbioru robót. wyd. II, Grupa Medium.
[14] Rokiel M. 2019. Poradnik Hydroizolacje w budownictwie. Projektowanie. Wykonawstwo. wyd. III. Grupa Medium.
[15] WTA 2-7-01/D Kalkputze in der Denkmalpflege.
[16] Zement-Merkblatt: Hochbau. Putz. Bundesverband der Deutschen Zementindustrie e.V.
Materiały Budowlane 10/2019, strona 46-48 (spis treści >>)
