dr inż. Agnieszka Kaliszuk-Wietecka, dr inż. Wojciech Terlikowski
Politechnika Warszawska, Wydział Inżynierii Lądowej
Wiele budynków zabytkowych niszczeje w wyniku wieloletniego funkcjonowania bez jakiegokolwiek zabezpieczenia przed wodą. Przykładem jest budynek kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie, wzniesiony wg projektu Henryka Marconiego w latach 1861÷1893. Po analizie wszystkich informacji stwierdzono, że w wyniku braku izolacji pionowych i poziomych mury zewnętrznych ścian piwnicznych (z cegły ceramicznej pełnej) są zawilgocone, miejscami bardzo silnie. Nadmierne zawilgocenie jest spowodowane przede wszystkim kapilarnym transportem wilgoci z bocznych powierzchni ścian stykających się bezpośrednio z wilgotnym gruntem.
Autorzy opisują zakres prac osuszających i izolujących zrealizowanych w 2007 r. w budynku kościoła, które zgodnie z dokumentacją powykonawczą wykonywano metodą termofalową z zastosowaniem preparatu iniekcyjnego na bazie alkalikrzemianów.
Materiały Budowlane 3/2014, strona 34-36 (spis treści >>)