dr inż. Wojciech Terlikowski, Politechnika Warszawska

Artykuł dotyczy sposobu diagnozowania zabytkowych budynków pod kątem ich adaptacji do współczesnych wymagań konstrukcyjno-użytkowych oraz zmiany ich funkcji. Poszczególne elementy konstrukcyjne układu nośnego mogą cechować się różnymi zdolnościami adaptacyjnymi, co może wpływać na cały proces rewitalizacyjny budynku – dobór odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych, materiałowych, technologicznych. Zdolność adaptacyjną elementu konstrukcyjnego można określić jako zespół cech i właściwości określających łatwość jego adaptacji do nowych warunków konstrukcyjnych lub użytkowych. W artykule zamieszczono podstawowe schematy diagnostyczne dotyczące adaptacji budynku zabytkowego.

Przeczytaj cały artykuł >>

Materiały Budowlane 9/2013, strona 82-84 (spis treści >>)