W europejskiej strefie gospodarczej wyrobami oznaczonymi znakiem CE wolno handlować i wprowadzać je do obrotu, ale przydatność płyt do stosowania w elementach budowlanych, takich jak np. ściany, sufity itp. regulują przepisy krajowe.

Obowiązująca od września 2005 r. zharmonizowana norma EN 520 wprowadziła następujące nowe nazewnictwo poszczególnych typów płyt gipsowo-kartonowych: Typ A – standardowa płyta gipsowa; Typ D – płyta gipsowa o gęstości co najmniej 800 kg/m3; Typ F – płyta gipsowa o zwiększonej odporności na działanie wysokiej temperatury; Typ H – płyta gipsowa o obniżonej nasiąkliwości; Typ I – płyta gipsowa o podwyższonej twardości powierzchniowej; Typ P – płyta podkładowa pod tynk; Typ R – płyta gipsowa o podwyższonej wytrzymałości na rozciąganie przy zginaniu; Typ E – płyta gipsowa do usztywniania ściennych elementów zewnętrznych. Produkowane płyty g-k mogą być oznaczone pojedynczą cechą (typem) lub kombinacją kilku cech (typów).

Przeczytaj cały artykuł >>

 

www.rigips.pl

Przeczytaj cały artykuł >>

Materiały Budowlane 10/2013, strona 8-9 (spis treści >>)