Przestrzeń publiczna dostosowana do różnych potrzeb użytkowników ma istotny wpływ na jakość funkcjonowania osób z niepełnosprawnością oraz ich rozwój i aktywność w życiu lokalnych społeczności. Racjonalne wykorzystanie funduszy publicznych wymaga wprowadzenia takich zmian w prawodawstwie, które zwiększy zakres dostępności środowiska zabudowanego. Trzymanie się jedynie przepisów Prawa budowlanego  (1994), które jest pod tym względem nieprecyzyjne – nie spowoduje, że tworzona będzie przestrzeń przyjazna dla wszystkich użytkowników. Nie można skupiać się jedynie na minimach standardów dostępności, ale należy dążyć do poznania potrzeb użytkownika przestrzeni i proponować takie rozwiązania, które będą wygodne i przyjazne wszystkim bez względu na ich możliwości fizyczne. Dostępność jest silnie związana z pojęciem projektowania uniwersalnego, co określa się jako „bezpośredni dostęp”. Obejmuje to projektowanie przestrzeni, obiektów, przedmiotów i usług dostępnych dla wszystkich osób, bez względu na to, czy są osobami niepełnosprawnymi czy sprawnymi