Przepisy państw członkowskich Unii Europejskiej wymagają, aby obiekty budowlane były projektowane i wykonywane w sposób niezagrażający bezpieczeństwu ludzi, zwierząt, mienia oraz nie wpływały szkodliwie na środowisko naturalne. Przepisy te mają bezpośredni wpływ na wymagania dotyczące wyrobów budowlanych, które znajdują odzwierciedlenie w krajowych normach, aprobatach technicznych i innych krajowych specyfikacjach technicznych oraz przepisach związanych z wyrobami budowlanymi. Ze względu na rozbieżności krajowych wymagań stanowią one obecnie przeszkodę w przepływie towarów i usług na terytorium Unii Europejskiej (UE). Dyrektywa Rady 89/106/EWG z 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych,wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (Dz.U.U.E. nr L40 z 11.02.1989 r.)miała na celu usuwanie barier technicznych w handlu wyrobami budowlanymi,w celu ułatwienia swobodnego przepływu wyrobów budowlanych na rynku wewnętrznym. Przewidywała ustanowienie norm zharmonizowanych na wyroby budowlane oraz udzielanie europejskich aprobat technicznych. W związku z harmonizacją techniczną i rozwojem państw członkowskich dyrektywę „budowlaną” należało zastąpić w celu uproszczenia obecnych ram prawnych i uczynienia ich jaśniejszymi, jak również poprawienia przejrzystości i skuteczności obecnie obowiązujących środków wykonawczych.

Zamów dostęp do artykułu >>