Mikropale to smukłe, najczęściej żelbetowe elementy konstrukcyjne średnicy 50 – 300 mm i długości standardowej 6 – 15 m (rzadko do 50 m) przeznaczone do przenoszenia obciążeń. Wprowadzone do inżynierii w latach pięćdziesiątych, początkowo we Włoszech, stały się jedną z wysokospecjalistycznych technik głębokiego fundamentowania na całym świecie.
Mikropale iniekcyjne
PN-EN 14199 dzieli mikropale na wiercone i przemieszczeniowe. Samowiercące mikropale iniekcyjne są odmianą mikropali wierconych, których średnica może wynosić do 300 mm. Do ich zalet należy łatwość stosowania, która wynika z wiercenia z jednoczesną iniekcją i zbrojeniem elementu, oraz duża wydajność w porównaniu z innymi technologiami mikropali. Coraz częściej mikropale iniekcyjne stosowane są do posadawiania nowych obiektów inżynierskich, takich jak mosty, wiadukty, kładki pieszo-rowerowe, w szczególności zlokalizowane w trudnych warunkach terenowych.