Start 
mgr inż. Anna Policińska-Serwa
Środowisko, w którym użytkowane są obiekty budowlane, różni się specyficznymi cechami wynikającymi ze stopnia zurbanizowania i nasycenia obiektami przemysłowymi. Powietrze i opady atmosferyczne, zawierające charakterystyczne dla określonego regionu ilości zanieczyszczeń inaczej oddziałują na powierzchnie stolarki otworowej wykończone takimi samymi rodzajami powłok. Na zachowanie się powłok na drewnie ma wpływ typ podłoża, system powłokowy, sposób jego aplikacji, cechy środowiska naturalnego oraz aspekty związane z konstrukcją elementu budowlanego. Stale rosnący popyt na wyroby adresowane do konkretnego środowiska/odbiorcy wymaga różnicowania materiałów i technik wykonania powłok malarskich na drewnie użytkowanym na zewnątrz, w tym na zewnętrznej stolarce otworowej. Producent stolarki, stosując odpowiedni dobór materiałów – łącznie z powłokami, powinien zapewnić trwałość wyrobu, co zależy od trwałości cech pojedynczych elementów i materiałów składowych, montażu oraz konserwacji.
Norma PN-EN 14324-1+A1:2010 wymaga, aby producent zadeklarował materiał (materiały), z których wyrób jest wykonany, łącznie z wszystkimi zastosowanymi powłokami i/lub środkami ochronnymi i zobowiązuje pośrednio do kontroli przynajmniej wybranych cech powłok w ramach Zakładowej Kontroli Produkcji (ZKP). W ramach ZKP powinny być sprawdzone co najmniej następujące cechy powłoki: grubość (po utwardzeniu), przyczepność do podłoża, wygląd, krycie, wypełnienie, połysk.
Pierwszym krokiem do uzyskania właściwej jakości powłoki malarskiej jest zastosowanie systemu powłokowego o sprawdzonych właściwościach. Producent stolarki ma obowiązek żądać od dostawcy systemu powłokowego dokumentów potwierdzających możliwość jego zastosowania na określonym rodzaju drewna w odniesieniu do przewidywanych warunków użytkowania. Normami odniesienia do potwierdzenia właściwości takich systemów są normy z serii PN-EN 927, w szczególności PN-EN 927-2:2007 Farby i lakiery. Wyroby lakierowe i systemy powłokowe na drewna zastosowane na zewnątrz. Część 2: Wymagania eksploatacyjne zawierająca niestety niewystarczające często minimum wymagań, przedstawionych w formie kryteriów sprawdzanych podczas obowiązkowych (czterech) i nieobowiązkowych (ośmiu) badań eksploatacyjnych.
