Wprowadzając Euro-kody, uwzględniono wszystkie znane i powszechnie występujące oddziaływania, w tym oddziaływania pojawiające się w trakcie pożaru.W stosunku do sytuacji sprzed wprowadzenia Euro-kodów jest to bardzo istotna różnica, gdyż dotychczas nie było norm konstrukcyjnych uwzględniających sytuację wyjątkową, jaką jest pożar. Oczywiście istniały normy badawcze, akty prawne regulujące poszczególne aspekty związane z bezpieczeństwem pożarowym, ale nie było sformalizowanych dokumentów, które podawałyby algorytmy postępowania przy wymiarowaniu konstrukcji z uwagi na sytuację pożarową. W każdym indywidualnym przypadku można było wykonać badania laboratoryjne z wykorzystaniem specjalistycznych pieców i określić klasę odporności ogniowej elementu, jednakże wiązało się to z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów oraz zarezerwowania odpowiedniego czasu w harmonogramie prac. W przypadku rozwiązań typowych dosyć powszechnie (akceptowała je np. Państwowa Straż Pożarna) posługiwano się wydawnictwami Instytutu Techniki Budowlanej z tej dziedziny. Zeszyty z serii Instrukcje,Wytyczne, Poradniki ITB bazowały zarówno na doświadczeniach badawczych własnych, jak również na współpracy z innymi ośrodkami. Szczególnie istotna była współpraca w obrębie Europy (np. prace nad pnEN 199X-1-2), efektem której były zapisy w instrukcji ITB nr 409/2005 pt. Projektowanie elementów żelbetowych i murowych z uwagi na odporność ogniową, spójne z zapisami części pożarowych wybranych Euro-kodów EC2, EC6.

Zamów dostęp do artykułu >>