Norma EC2 podaje ogólne informacje dotyczące wyznaczania nośności na ścinanie podłużne między betonami wykonywanymi w różnych terminach, lecz nie daje danych niezbędnych do wyznaczenia nośności zespolenia w przypadku belek stropów gęsto żebrowych opisanych w artykule.

Obecnie wprowadzona i przetłumaczona na język polski PN-EN 15037-1 w sposób znaczący ułatwia projektantom wymiarowanie tego rodzaju stropów zarówno w zakresie SGN, jak i SGU. Żadna z norm jednak nie podaje sposobu uwzględnienia falistego ukształtowania powierzchni górnej belek. Na podstawie przeprowadzonych badań

określono wartości współczynnika c (csr = 0,56; cmin = 0,48) oraz współczynnika tarcia μ (μsr = 2,66; μmin = 1,11). Przy użyciu wyznaczonych wartości określono obliczeniową nośność zespolenia (maksymalne naprężenia ścinające): A – dla wartości minimalnych współczynników c i μ; B – dla ich wartości średnich. W celu porównania przeprowadzono również obliczenia nośności zespolenia dla różnych sposobów interpretacji zapisów normowych: C – powierzchnia gładka; D – powierzchnia szorstka; E – powierzchnia z wrębami. W obliczeniach C i D za długość płaszczyzny zespolenia przyjęto rozwinięcie tej płaszczyzny wzdłuż fali. W obliczeniach A – D przyjęto szerokość płaszczyzny zespolenia wyznaczoną wg PN-EN 15037-1, natomiast w obliczeniach E za szerokość Bi przyjęto jedynie szerokość górnej powierzchni środnika. W obliczeniach F przyjęto wytyczne podane w tabeli 3 normy PN-EN 15037-1. Określenie wszystkich nośności styku przeprowadzono dla obliczeniowego obciążenia zewnętrznego na poziomie 6,0 kN/m2.

Zamów dostęp do artykułu >>