mgr inż. Sławomir Gąsiorowski, Stowarzyszenie Przemysłu Wapienniczego

Samodzielne stosowanie domieszek na placu budowy obarczone jest dużą niepewnością, jeśli chodzi o efekty, jakie zostaną osiągnięte. Pomiędzy domieszką a danym rodzajem cementu zachodzi szereg reakcji, które mogą zostać zaburzone w wyniku niedokładności dozowania (bez odpowiedniego sprzętu łatwo o przedozowanie) czy nawet nieodpowiedniej temperatury otoczenia, w jakiej stosowane były domieszki. Norma PN-EN 934-3 "Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu. Część 3: Domieszki do zapraw do murów" wyróżnia dwa typy domieszek, które mogą być stosowane w zaprawach murarskich. Są to: domieszka napowietrzająco/uplastyczniająca (nazywana zwyczajowo plastyfikatorem) oraz domieszka opóźniająca wiązanie/znacznie wydłużająca czas zachowania właściwości roboczych zaprawy. W przypadku najbardziej popularnych domieszek stosowanych na polskich budowach, czyli domieszek napowietrzających jednym z efektów ubocznych może być nadmierne napowietrzenie zapraw cementowych i drastyczny spadek przyczepności zaprawy do cegły lub bloczka.