dr inż. Waldemar Budzyński, dr inż. Jacek Góra, Politechnika Lubelska
dr hab. inż. Wojciech Piasta, prof. PŚk, Politechnika Świętokrzyska

Stosowanie w konstrukcjach betonowych materiałów o coraz lepszych właściwościach mechanicznych powoduje znaczną redukcję przekrojów elementów, co jest korzystne z ekonomicznego punktu widzenia, ale powoduje zmniejszenie sztywności i zwiększenie naprężeń w przekroju. W konsekwencji elementy doznają większych odkształceń (większe zarysowanie i ugięcie), co z kolei zmusza do bardziej precyzyjnego projektowania w zakresie stanów granicznych użytkowalności, ponieważ spełnienie wymagań dotyczących ugięć, a nie nośności, może decydować o wymiarach przekroju elementu. Duże zapotrzebowanie na beton, a także przyczyny ekonomiczne, powodują, że producenci betonu coraz częściej sięgają po nowe, dotychczas niestosowane na szerszą skalę, kruszywa. Decyzja o zastosowaniu danego rodzaju kruszywa podejmowana jest na podstawie właściwości stwardniałego betonu, często z pominięciem modułu sprężystości Ec czy wytrzymałość na rozciąganie fct, które decydują o odkształcalności elementu żelbetowego. Mając to na uwadze, przeprowadzono badania doświadczalne właściwości betonów wykonanych na bazie różnych kruszyw. Następnie rozważano, zgodnie z PN-EN 1992-1-1, w jaki sposób zmiana rodzaju kruszywa wpływa na ugięcie żelbetowych elementów konstrukcyjnych obciążonych doraźnie.