Georg Schober, Ingenieurbüro für Material und Verfahrenstechnik, Niemcy

W autoklawizowanym betonie komórkowym (ABK) występują co najmniej dwa rodzaje porów, które często przez producentów ABK nazywane są makroporami i mikroporami. Termin makropory odnosi się do dużych porów powietrznych (w artykule nazywane porami powietrznymi), które wytwarza się w sztuczny sposób przez stosowanie czynnika porotwórczego. Jeśli chodzi o mikropory, to wypełniają one materiał szkieletowy dookoła porów powietrznych (w artykule nazywane porami w materiale szkieletowym). W ABK najbardziej widoczne są pory powietrzne o wielkości milimetra. Tworzą one charakterystyczną powierzchnię betonu komórkowego widoczną w miejscach przełamu lub tam, gdzie został przecięty. Na ogół ich kształt jest kulisty. W szkielecie dookoła porów powietrznych znajdują się różne typy porów, jak np.: pory gazowe wytworzone przez wodór w wyniku reakcji z aluminium, pory pozostałe po cząsteczkach kwarcu, resztkowa przestrzeń porowata wypełniona początkowo wodą.
Porowatość autoklawizowanego betonu komórkowego wpływa na jego podstawowe właściwości, czyli stosunkowo dużą wytrzymałość i małą przewodność cieplną. Tak więc poprawę właściwości ABK może przynieść zmniejszenie lub nawet wyeliminowanie anizotropii wytrzymałości, zmniejszenia wilgotności ustabilizowanej oraz wprowadzenie materiałów wytwarzających nanopory wypełnione gazem.