mgr inż. Adam Mandrysz, Kierownik kontraktu – HIGHTEX GmbH
mgr inż. Leszek Miara, Inspektor nadzoru ds. konstrukcji stalowych – Narodowe Centrum Sportu Sp. z o.o.

Nowoczesne zadaszenia stadionów stają się coraz bardziej kompleksowymi, przepełnionymi techniką konstrukcjami wielofunkcjonalnymi. W przypadku Stadionu Narodowego w Warszawie zdecydowano się na zadaszenie przestrzeni ponad trybunami dachem stałym, przewidując również możliwość przekrycia boiska dachem rozkładanym, zaparkowanym w zintegrowanym z centralną iglicą garażu membrany.
Koncepcja konstrukcji nośnej dachu Stadionu Narodowego w Warszawie oparta jest na zasadzie działania koła rowerowego. Siedemdziesiąt dwie liny średnicy 95 ÷ 140 mm rozpięte promieniście między pierścieniem ściskanym z rury średnicy 1800 mm i grubości ścianki 80 mm a pierścieniem rozciąganym z lin średnicy 70 ÷ 150 mm, stanowią główne elementy nośne dachu stałego. Na 72 górnych linach dachu stałego podwieszone są za pośrednictwem wieszaków liny dolne. Na nich z kolei oparte są łuki stalowe z rury średnicy 177,8 mm, a na łukach zaś rozparta jest membrana dachu stałego nad trybunami.

Artykuł opisuje szczegółowo konstrukcję wsporczą dachu środkowego (ruchomego), a także parametry membran użytych do wykonania pokrycia ok. 54 000 m² dachu stałego (membrana z włókna szklanego powlekanego teflonem (PTFE)) oraz ok. 10 000 m² dachu ruchomego (włókno poliestrowe powlekane PVC oraz warstwą ochronną Fluotop T2). Autorzy opisują też operację zamykania i otwierania dachu Stadionu Narodowego w Warszawie.