Rządowy program budowy rekreacyjnych boisk sportowych „Orlik 2012”, w którym w każdej z 2478 gmin ma zostać zbudowany co najmniej jeden kompleks obejmujący dwa boiska: do piłki nożnej na nawierzchni wykonanej ze sztucznej trawy oraz wielofunkcyjne o nawierzchni poliuretanowej wraz zapleczem higieniczno-socjalnym, jest realizowany bez opóźnień. Podobnie jak w innych dziedzinach budownictwa również w tym przypadku potrzebne są dokumenty, na podstawie których potwierdza się przydatność tych rozwiązań do przewidywanego zastosowania.

Budownictwo sportowe to nie tylko hale i stadiony, ale również miejsca wypoczynku i relaksu sportowców, baza socjalna i biurowa. Posadzki w obiektach sportowo-rekreacyjnych wykonywane były dotychczas z betonu, lastryko, różnego rodzaju płytek ceramicznych, wykładzin PVC itp. Tempo robót budowlanych oraz szybkość prac naprawczych, a także zmieniające się wraz z rozwojem gospodarki wymagania higieniczno-sanitarne wymuszają konieczność stosowania nowoczesnych technologii. Jedną z nich są powłoki posadzkowe i ścienne na bazie żywic epoksydowych np. firmy Remmers.

Niecki basenowe wymagają poprawności wykonania wielu elementów w trakcie wszystkich faz realizacji. Do najistotniejszych należy zachowanie geometrii obiektu oraz wodoszczelności przegród. W przypadku basenów prefabrykowanych o konstrukcji z tworzyw sztucznych, stalowych lub konstrukcji metalowo-żelbetowej typu Myrtha za zapewnienie tych cech odpowiedzialna jest odpowiednia warstwa wykończeniowa i sposób jej łączenia. W przypadku konstrukcji żelbetowej problem jest złożony. Z własnego doświadczenia wiemy, że zagadnienie to jest marginalizowane na etapie projektowania.

Stadion Narodowy w Warszawie, którego projekt wykonało konsorcjum firm: JSK Architekci Sp. z o.o., GMP International GmbH, Schlaich Bergerman Und Partner, we współpracy z biurem Matejko i Partnerzy Biuro Konstrukcyjne oraz Matejko &Wesoły Biuro Projektowe S.C, ma żelbetową konstrukcję nośną w układzie słupowo- i ścianowo-płytowym oraz słupowo-belkowym z trzonami usztywniającymi w postaci klatek schodowych i dach w konstrukcji stalowej z przekryciem membranowym, przy którego projektowaniu wykorzystano model koła rowerowego. W efekcie uzyskano innowacyjne, nowoczesne rozwiązanie linowe.

Ustroje prętowo-cięgnowe rozwijają się intensywnie od ok. 50 lat. Bazują na zastosowaniu elementów ściskanych umieszczonych w sieci elementów rozciąganych w taki sposób, że pręty ściskane nie stykają się ze sobą, a wstępnie sprężone cięgna nadają formę konstrukcji. Richard Buckminster Fuller ujął to obrazowo, mówiąc o współdziałaniu „wysp elementów ściskanych” otoczonych „morzem elementów rozciąganych”. Był on twórcą nazwy tensegrity dla tego typu układów. Słowo tensegrity jest połączeniem słów tension (rozciąganie) i integrity (kompletność, całość).