Powódź oddziałuje wyjątkowo destrukcyjnie na elementy konstrukcyjne budynku. Skutkiem parcia wody naporowej może być zniszczenie całego budynku bądź runięcie, przemieszczenie, wybrzuszenie lub pochylenie ścian i stropów. Do pozornie mniej uciążliwych następstw, wymagających jednak szybkiej interwencji, należy zaliczyć utratę spójności poszczególnych elementów murowych lub całych fragmentów konstrukcji, polegającą na powstaniu rys, pęknięć i szczelin. Na ogół uszkodzenia tego typu znacznie obniżają stany graniczne nośności oraz użytkowania obiektów.

Wody powodziowe w różny sposób oddziałują na budynki. W terenach górskich, gdzie nurt rzek i strumieni jest wartki, duże znaczenie ma dynamiczne oddziaływanie wody na konstrukcję. W górach czas kontaktu budowli z wodami powodziowymi jest z reguły krótki. Inaczej jest na nizinach, gdzie oddziaływanie dynamiczne wód powodziowych na obiekty jest znacznie mniejsze, ale czas zalania budynków jest znacznie dłuższy (może dochodzić do kilku tygodni). Podczas powodzi w 2010 r. żywioł wodny zniszczył ogromną liczbę obiektów budowlanych usytuowanych w dorzeczach głównych rzek Polski przez ich zalanie lub podtopienie.

Określenie izolacja elektroniczna nie powinno budzić wielkich wątpliwości, ponieważ w naszym otoczeniu króluje elektronika. Może jednak powstać pytanie – co ma wspólnego elektronika z wykonywaniem izolacji? Otóż opisywane zabezpieczenie elektroniczne dotyczy blokady izolacyjnej w zawilgoconym murze, w którym występuje podciągania kapilarne. Interpretacja zjawiska podciągania kapilarnego uległa w ostatnim czasie znacznej modyfikacji. Mur, w którym występuje podciąganie, nie jest zbiorem cienkich, pionowo biegnących porów, a siła kapilarna stymulująca przemieszczenie się wody w porach daje początek mechanizmom decydującym o rozmiarach zjawiska.

Powódź stwarza niezwykle złożone warunki eksploatacyjne, ograniczające trwałość obiektów budowlanych, ale także uwidacznia złą kondycję techniczną wielu budynków, a szczególnie starych lub budowanych zbyt oszczędnie. Po ustąpieniu wody powodziowej pojawiają się na przegrodach budowlanych bakterie, wirusy, grzyby pleśniowe i domowe oraz glony i porosty. Jednocześnie pojawiają się rysy lub pęknięcia obiektów, które kontrolowane są za pomocą plomb – najczęściej szklanych. O przygotowaniu budynku do eksploatacji decyduje stan plomb, zaawansowanie życia biologicznego na przegrodach budowlanych oraz poziom zawilgocenia przegród.

Bezinwazyjna metoda sorpcyjna może być stosowana bez względu na parametry określające stan powietrza. Wprowadzając suche powietrze do zawilgoconego materiału, powodujemy jego szybkie, efektywne i właściwe osuszanie. Osuszony materiał odzyskuje pierwotne właściwości. Każde otrzymywane przez firmę Munters zlecenie jest inne i dlatego stosowane rozwiązania mają unikatowy charakter. W związku z tym, że narzędziem jest suche powietrze, metoda sorpcyjna jest metodą zupełnie nieszkodliwą dla osób przebywających w osuszanych pomieszczeniach i nie wymaga ich ewakuacji. Pozwala również na prowadzenie niezależnych prac remontowych.

Ostatnia powódź wyrządziła już wiele dotkliwych strat gospodarczych, materialnych i społecznych. Tam, gdzie woda jeszcze nie ustąpiła, zniszczenia nadal postępują. Degradacji ulegają głównie budynki mieszkalne, których złożona konstrukcja warstwowych przegród spowalnia lub całkowicie uniemożliwia naturalne odsychanie. Szkody polegające na deformacji konstrukcji są w zasadzie nieodwracalne, jednak wielu innym, postępującym zniszczeniom można w znacznym stopniu zapobiec. Dotyczy to głównie uszkodzeń korozyjnych konstrukcji drewnianych, potęgowanych szybkim rozwojem grzybów domowych i pleśni.

Powódź czyni wiele zniszczeń w infrastrukturze budowlanej, ale również powoduje powstanie życia biologicznego na powierzchni przegród budowlanych. Może ona wywołać i najczęściej wywołuje Syndrom Chorego Budynku (Sick Building Syndrome – SBS). Takim negatywnym skutkom zapobiega dezynfekcja prowadzona już podczas powodzi, a konieczna po ustąpieniu wody. Życie biologiczne związane jest z lawinowym namnożeniem się bakterii, wirusów, grzybów pleśniowych i domowych, glonów, porostów, a w dłuższym okresie mchów oraz owadów wodolubnych – ksylofagów.