Jednym z najkosztowniejszych etapów remontu starego budynku wybudowanego na początku XX w. jest likwidacja wilgoci w piwnicach. W tym okresie ławy fundamentowe i ściany piwniczne najczęściej wykonywano z cegły lub kamienia. Pomieszczenia piwniczne takiego, dotychczas nie remontowanego, budynku są obecnie najczęściej wilgotne i zagrzybione. Suche były przez pierwszych kilkadziesiąt lat eksploatacji. Wilgoć pojawiła się trzydzieści, czterdzieści lat temu, a więc kiedy do budynku doprowadzono gaz, wymieniono rury wodno-kanalizacyjne, podłączono rury spustowe do kanalizacji deszczowej.

Wilgoć przenikająca do materiałów i konstrukcji wywołuje zmiany w następstwie szkodliwych procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych, a także pogarsza właściwości termoizolacyjne przegród zewnętrznych. Kamień jako często stosowany materiał konstrukcyjny o zwartej, drobnokrystalicznej budowie, chłonie wodę w niewielkich ilościach. W murach tych wodą nasącza się zaprawa. Znaczna jednakże część materiałów budowlanych (np. cegła ceramiczna, wapienno-piaskowa, gipsy, zaprawy) ma budowę porowatą, z którą są związane właściwości termoizolacyjne. Materiały te zmieniają właściwości pod wpływem wody, która może wypełnić całkowicie lub częściowo pory.

Na polskim rynku jest bogaty asortyment wyrobów izolacyjnych do projektowania i wykonawstwa ścian, dachów płaskich, tarasów i balkonów. Już na etapie projektowania budynku bardzo ważny staje się dobór odpowiedniego układu warstw izolacyjnych. Niestety, jest to obecnie coraz trudniejsze, przede wszystkim ze względu na wspomnianą ogromną różnorodność wyrobów izolacyjnych, wprowadzanie w ostatnich latach dużej liczby nowych norm, przepisów techniczno-budowlanych, przy jednoczesnym braku dostępnej literatury technicznej (książek, poradników, katalogów, detali) przedstawiających różne rozwiązania systemowe.

W ostatnich latach Komitet Techniczny CEN/TC 254 opracował dużą grupę norm europejskich dotyczących wyrobów hydroizolacyjnych. Niektóre z nich zostały już zatwierdzone i wprowadzone do zbioru Polskich Norm. Większość z tych dokumentów jest sformułowana w sposób niejednoznaczny,co wywołuje wiele pytań odnośnie do zakresu stosowania norm, jak również zasad oceny wyrobów wg tych dokumentów. W cytowanych normach europejskich niema przede wszystkim poziomu wymagań zapewniającego skuteczność funkcjonowania ocenianego wyrobu w przypadku konkretnego zastosowania, co rodzi problemy podczas użytkowania obiektu.