Istotnym przełomem w kształtowaniu jakości pap asfaltowych było uszlachetnienie masy powłokowej przez modyfikację polimerami i zastąpienie słabej mechanicznie osnowy tekturowej włóknem, tkaniną organiczną lub nieorganiczną (poliestrową, szklaną). Koniecznym też było dostosowanie parametrów technicznych wyrobów hydroizolacyjnych i technologii ich aplikacji do przewidywanych warunków eksploatacyjnych. Innymi właściwościami powinny charakteryzować się papy pracujące w środowisku zamkniętym, odizolowanym od powietrza i promieniowania słonecznego (fundamenty, podpiwniczenia itp.) niż znajdujące się na otwartej przestrzeni, narażone na przemienne oddziaływanie opadów atmosferycznych, wiatru, nasłonecznienia i obniżonej temperatury (pokrycia dachowe itp.).