Uchwała Stałego Przedstawicielstwa Kongresu Budownictwa

W ostatnich latach pogorszyła się sytuacja mieszkaniowa mało i średnio zarabiających rodzin. Zwiększył się dystans, jaki dzieli Polskę od innych krajów europejskich. Dalej nie ma woli politycznej rozwiązywania problemów polskiej bezdomności. Cały przyrost efektów mieszkaniowych w ostatnich latach dotyczył najbogatszych rodzin w kilku największych aglomeracjach i wynikał z dobrej koniunktury gospodarczej, a nie z przemyślanej polityki rządów. Polska, jako jedyny kraj w Europie, systematycznie zmniejszała nakłady budżetowe na sferę mieszkaniową. W 2009 r. wynoszą one ok. 0,09% PKB, podczas gdy w innych krajach europejskich 1-2% PKB. W efekcie w ubiegłym roku aż

 o 20% spadła liczba mieszkań komunalnych i socjalnych oddawanych do użytkowania. Zlikwidowano ministerstwo budownictwa i sejmową komisję budownictwa tracąc i rozpraszając nieodwracalnie kadrę specjalistów. Ostatnio zlikwidowano również Krajowy Fundusz Mieszkaniowy ratując Bank Gospodarstwa Krajowego kosztem żywotnych interesów mieszkaniowych. Na zwróconą przez NIK uwagę, że nie została wykonana dyspozycja rozporządzenia Rady Ministrów z 2005 r.

w sprawie powołania Pełnomocnika Rządu d/s Mieszkaniowych i opracowania rządowego programu mieszkaniowego rząd zamiast naprawić tę sytuację, w 2008 r. po kryjomu anulował  rozporządzenie. W tej sytuacji Stałe Przedstawicielstwo Kongresu Budownictwa domaga się: 

1) pilnego dokończenia prac nad kompleksową nowelizacją ustaw regulujących procesy inwestycyjno-budowlane, z wykluczeniem nieprzemyślanych, szkodliwych, doraźnych inicjatyw ustawodawczych (postulat zgłoszony na Kongresie w 2002 r.

 i dotychczas nie zrealizowany);

2) pilnego przygotowania antykryzysowego programu mieszkaniowego ze szczególnym uwzględnieniem budownictwa społecznego;

3) pilnego przystąpienia do przygotowania ustawy sejmowej, na wzór innych krajów europejskich

o Narodowym Programie Mieszkaniowym. Programy tego typu były w Polsce wielokrotnie rozpoczynane i nigdy nie dokończone;

5) rozważenia możliwości reaktywowania ministerstwa budownictwa i sejmowej komisji budownictwa, co znakomicie poprawiłoby jakość stanowionego prawa i usprawniło procesy inwestycyjno – budowlane;

6) wzmocnienia roli planowania przestrzennego, tak, aby nowe budownictwo mieszkaniowe było należycie skoordynowane z rozwojem miast, co obniży radykalnie koszty społeczne i zapewni wysokie walory użytkowe osiedli.

 

Stałe Przedstawicielstwo

Kongresu Budownictwa

 

                                                                                                                       Warszawa 13 maja 2009