Opisana w miesięczniku „Materiały Budowlane” 9/2011 norma PN-EN 1991-1-2 określa w załącznikach wiele procedur pozwalających projektantowi  wykorzystać sprawdzone i zweryfikowane algorytmy przy projektowaniu konstrukcji z uwagi na warunki pożarowe. Jedną z istotniejszych jest procedura opisana w załączniku A, dotycząca postępowania przy wyznaczaniu parametrycznej krzywej temperatura- czas, a więc prognozowania przebiegu pożaru. Metoda ta, chociaż nie tak precyzyjna jak pracochłonne metody bazujące na numerycznych modelach mechaniki płynów, pozwala, w odróżnieniu od krzywych opisujących pożary nominalne (najczęściej opisane krzywą standardową), wprowadzić pewne charakterystyczne parametry pomieszczenia. Oznacza to, że już na etapie projektowania można przyjąć założenia dotyczące tych parametrów, w wyniku czego będzie można oszacować np. temperaturę maksymalną, jaka może wystąpić podczas pożaru w pomieszczeniu. Jest to dosyć istotne z uwagi na ocenę wbudowanych materiałów konstrukcyjnych po pożarze w pomieszczeniu. Sterowanie parametrami geometryczno-materiałowymi pomieszczenia pozwala już na etapie projektowym wykluczyć pewne rozwiązania, które ze względu na bezpieczeństwo pożarowe nie wydają się optymalne.

Znajomość procedur projektowania z uwagi na warunki pożarowe wg eurokodów, już na etapie wykorzystania normy obciążeniowej PN-EN 1991-1-2, pozwala przedsięwziąć kroki, które umożliwią optymalny dobór zarówno geometrii pomieszczeń, wielkości okien i ich wysokości, jak również rodzajów zastosowanych materiałów. Czasami niewielkie szczegóły poprawiają bezpieczeństwo pożarowe projektowanej konstrukcji.