Start 
dr hab. inż. Maria Fiertak, prof. nzw. PK
dr inż. Elżbieta Stanaszek-Tomal
Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że:
1) w wyniku nawet stosunkowo krótkiego czasu działania bakterii zachodzą zmiany szczelności tworzyw cementowych, w tym również zawierających modyfikatory organiczne; największe zmiany występują w tworzywach modyfikowanych akrylami i polisiloksanami;
2) bakterie siarkowe po sześciu miesiącach działania powodują doszczelnianie struktury związane z deponowaniem w powstałych mikrorysach ettringitu. Wskaźnik ChZT, który obrazuje zawartość substancji organicznych w zaprawach, silnie wzrasta w przypadku ich modyfikacji polimerami CMPA i CMPS, natomiast nieznacznie maleje w wyniku działania bakterii, co może wskazywać na rozkład części polimerowej przez te bakterie. Znacznie mniejsze różnice mają miejsce w zaprawach z żywicą polikarboksylową;
3) bakterie azotowe powodują rozszczelnianie struktury zapraw niemodyfikowanych i modyfikowanych CMPA i CMPS oraz nieznaczne doszczelnienie zapraw z CMPK. Wskaźnik ChZT we wszystkich badanych tworzywach rośnie, co wskazuje na obecność mikroorganizmów, które nie wywołują istotnych zmian w polimerach;
4) po sześciomiesięcznym okresie ekspozycji zapraw w środowisku bakterii, wytrzymałość na zginanie wzrasta silniej w przypadku bakterii azotowych;
5) po ekspozycji korozyjnej najmniejsze zmiany oznaczanych cech wykazują zaprawy modyfikowane żywicą polikarboksylową.
Influence sulfur and nitrogen bacteria on the durability of cement materials modified polymers
The paper presents the results of the influence of bacteria (sulfur and nitrogen) on the durability of cement mortars CEM I and polymer modified cement mortars. Received results showed the changes of the tightness materials. Sulfur bacteria caused a caulking structure by deposition of corrosion products of sulphate. However, the unsealing of the structure of cement mortars and mortarsmodified with acrylics and polysiloxanes caused nitrogenous bacteria. Polycarboxylic resin- modified mortars showed the smallest changes after exposure to corrosive environment of the bacteria.
Literatura
[1] Hernandez M., Marchand E. A., Roberts D. and Peccia J.: In situ assessment of active Thiobacillus species in corroding concrete sewers using fluorescent RNA probes. International. Biodeterioration and Biodegradation., no 49, 2002.
[2] Milde K., Sand W., Wolff W. and Bock E.: Thiobacilli of the corroded concrete walls of the Hamburg sewer system. Journal of General Microbiology, no 129,1983.
[3] Mori T., Nonaka T., Tazaki K., Koga M., Hikosaka Y. and Noda S.: Interactions of nutrients, moisture and pH on microbial corrosion of concrete sewer pipes. Water Research, no 26, 1992.
