W związku z globalizacją,wspólnym otwartym rynkiem Unii Europejskiej procesy inwestycyjne, z punktu widzenia uczestnika lub uczestników procesu budowlanego, coraz częściej mają miejsce poza granicami kraju macierzystego.W sytuacji, gdy w stosunkach między stronami umowy pojawia się tzw. element międzynarodowy (obcy), a więc np. jedna ze stron ma siedzibę za granicą, umowa jest zawierana lub wykonywana za granicą, niezbędne jest określenie prawa właściwego w celu oceny skutków prawnych zobowiązań stron.Kwestie te reguluje prywatne prawo międzynarodowe, którego normy mają charakter kolizyjny. Zostały one skodyfikowane w ustawie z 4 lutego 2011 r. prywatne prawo międzynarodowe (Dz.U. z 15 kwietnia 2011 r.), która zastąpiła poprzednio obowiązującą ustawę z 12 listopada 1965 r. Nowa ustawa zmierza do zharmonizowania krajowego unormowania tego działu prawa z prawem wspólnotowym,w celu jego unowocześnienia i usunięcia luk występujących w poprzednio obowiązującej ustawie.

Zamów dostęp do artykułu >>