Rozwojowi transportu i zwiększającej się liczbie pojazdów w świecie towarzyszy wzrost hałasu generowanego przez ruch drogowy. Problem ten został dostrzeżony w Europie w końcu lat dziewięćdziesiątych XX wieku, czego wyrazem jest Raport Komisji Wspólnoty Europejskiej Green Paper on Future Noise Polisy. Późniejsze zalecenia Komisji Europejskiej wskazały na potrzebę realizacji wizji „mniej hałasu przed 2020 r.”. Podstawowe wskaźniki hałasu są następujące:
● 55 dB(A) – dźwięk nieprzyjemny;
● 65 dB(A) – dźwięk nie do zniesienia, np. poważne zakłócenia snu.
Głównym źródłem hałasu drogowego jest kontakt opony z nawierzchnią, przy czym przekroczenie progu uciążliwości dla otoczenia zależy od prędkości. Krytycznym progiem prędkości większości samochodów jest 55 km/h, a samochodów ciężarowych 70 km/h. Przy mniejszej prędkości hałas jest generowany przez sam pojazd. Podstawowe dostępne i stosowane w świecie metody zmniejszenia hałasu drogowego:
■ zmniejszenie natężenia ruchu;
■ ograniczenie prędkości ruchu (graniczna prędkość 55 km/h dla wszystkich samochodów);
■ przegrody akustyczne;
■ ciche nawierzchnie.

Wśród cichych nawierzchni najczęściej stosowane są: asfalt porowaty; dwuwarstwowe nawierzchnie porowate; drobnoziarnista mieszanka o nieciągłym uziarnieniu (SMA, BBTM – MNU) oraz mieszanka modyfikowana gumą.

Zamów dostęp do artykułu >>