Polskie przepisy dotyczące bezpieczeństwa pożarowego często nie uwzględniają nowoczesnych rozwiązań technicznych i funkcjonalno-przestrzennych. Obecnie powstają wielkie centra łączące funkcje handlowo-usługowe oraz komunikacyjne. Trudno czasami ocenić, gdzie kończy się budynek, budowla spełniająca funkcję budynku (§ 2.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75/2002, poz. 609 z późniejszymi zmianami), a budowla w rozumieniu Prawa budowlanego. Stosowanie jednolitych przepisów utrudnia podział kompetencyjny związany z dawnymi podziałami resortowymi. Główna część przepisów dotyczących bezpieczeństwa pożarowego leży w gestii Ministra Infrastruktury (wymienione rozporządzenie w sprawie warunków technicznych) oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji [rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. nr 121/2003, poz. 1138)]. W obu przypadkach przepisy mają charakter nakazowy, a nie funkcjonalny. Praktycznie uniemożliwia to stosowanie racjonalnych zasad projektowania. Od lat mówi się o ułatwieniach procesu inwestycyjnego. Podejmowane są inicjatywy dotyczące ułatwień i uproszczeń, ale efektów nie widać. Jednocześnie wciąż funkcjonuje system odstępstw, który utrudnia i przedłuża proces projektowania oraz uzyskania pozwolenia na budowę.

Zamów dostęp do artykułu >>