Autoklawizowany Beton Komórkowy (ABK) jest jednym z najbardziej powszechnie stosowanych materiałów budowlanych mającym zastosowanie przy wznoszeniu ścian, stropów oraz innych elementów budynku w Polsce, Europie, a także wielu krajach świata. Jednym z głównych zadań Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Autoklawizowanego Betonu Komórkowego (EAACA), powstałego w 1988 r., jest promocja ABK, a także reprezentowanie interesów członków-producentów tego materiału. Do EAACAnależy 18 krajów europejskich. Największymproducentem betonu komórkowego w Europie jest Polska, która produkuje prawie 1/3 całej europejskiej produkcji.
Wraz zwejściemPolski doUnii Europejskiejw2004 r., zobowiązaliśmy się do wprowadzenia w Polsce wielu zmian w krajowym systemie prawnym, które będą spójne z prawodawstwem unijnym. Jednym z priorytetowych działań UE jest likwidacja wszelkich barier technicznych i prawnych, które mogą uniemożliwiać rozwój swobodnego handlu. W budownictwie bariery tego typu dotyczyły nie tylko wprowadzania nowych materiałów budowlanych do obrotu, ale również projektowania czy realizacji obiektów budowlanych w poszczególnych krajach członkowskich. W celu ich likwidacji podpisano porozumienie, w ramach którego od 1989 r. obowiązuje umowa, zawarta pomiędzy członkami UE a Komisją UE, nadająca Eurokodom, awięc zbiorowi uzgodnionych aktównormatywnych (Eurokody są normami w większości już opracowanymi, niemniej jednak w celu uszczegółowienia zawartych w nich treści oraz dostosowywania do poziomu stale rozwijającej się wiedzy, nieustannie wprowadzane są poprawki, objaśnienia itp.), status obowiązujących dokumentówodniesienia, akceptowanych przez władze państw członkowskich UE.
W sierpniu br. tradycyjnie w salach Zamku Królewskiego w Warszawie poznamy laureatów XV jubileuszowej edycji ogólnopolskiego konkursu „Modernizacja Roku” pod honorowym patronatem Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Roman Pikuła, pomysłodawca konkursu „ModernizacjaRoku”, a jednocześnie jego komisarz przyznaje, że rozmach inicjatywy przerósł jego najśmielsze oczekiwania. Do pierwszej edycji, która została ogłoszona podczas organizowanych w Bydgoszczy targów budowlanych „Gryf-Bud”, napłynęło zaledwie 20 zgłoszeń, alewkolejnych latach liczba ta sukcesywnie rosła.Wubiegłym roku było ich 800, a w XV jubileuszowej edycji do 5 maja br. napłynęło ich 821. Do finałowej puli zakwalifikowano w tym roku ponad setkę obiektów. „Modernizacja Roku 2010” ma wyłonić i nagrodzić przedsięwzięcia budowlane ukończone w2010 r., którewyróżniają się szczególnymi walorami. Ideą konkursu jest propagowanie i wspieranie działań, dzięki którym możliwe jest uratowanie obiektów i budowli dziedzictwa narodowego oraz promocjamodernizacji, przebudowy i rozbudowy obiektów.
Wartykule przedstawiono specyficzne problemy powstałe w trakcie projektowania remontu budynku gospodarczego adaptowanego na cele mieszkalne posadowionego tuż przy stawie w pagórkowatym terenie leśnym. Dotyczą one, nietypowej dla warunków polskich, drewnianej konstrukcji więźby dachowej oraz zabezpieczeń przeciwwilgociowych murów. Rozpatrywany budynek został wzniesiony w technologii tradycyjnej przed II wojną światową. Jest niepodpiwniczony, ma poddasze i przykryty został dachemstromymo konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką ceramiczną.
Pałac w Nakle Śląskim wzniesionyw1856 r. przez Hugona von Donnersmarcka, w pierwotnych zamierzeniach miał pełnić funkcję letniej rezydencji bytomsko-siemianowickiej linii rodu, a z czasem stał się ich główną siedzibą. W 1972 r. został zaadaptowany na potrzeby szkoły rolniczej, a w ostatnich latach ze względu na zły stan techniczny przestał być użytkowany, poza kilkoma pomieszczeniami parteru, w których mieściła się galeria pod nazwą „Barwy Śląska”. W 1966 r. pałac wraz z otaczającym go parkiem z połowy XIX w. został wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków (obiekt klasy „A” numer A/646/66). Obecnie prowadzone są w nim prace remontowe. Obiekt zostanie przeznaczony na Centrum Kultury Śląska. W ramach prac przywrócony zostanie dawny układ pałacowych sal, zmieniony po wojnie na potrzeby szkoły.
Eremoo.KamedułównaSrebrnejGórzewKrakowie powstał w 1604 r. i był ufundowany przez Mikołaja Wolskiego, marszałka nadwornego koronnego. Od tego czasu obiekty były wielokrotnie uszkodzone m.in. w wyniku pożarów.Wostatnich latach dzięki pomocy licznych darczyńców odnowiono domki eremickie i częściowo kościół. Konstytucje Kongregacji Eremitów Kamedułów Góry Koronnej stanowią, iż w żadnymeremie nie powinno brakować pomieszczeń dla gości. W tym celu podjęto realizację projektu polegającego na modernizacji i adaptacji budynków otaczających kościół: dawnego Domu Wolskiego i Infirmerii na potrzeby Domu Kontemplacji, a Foresterii (Schindlerówki) na dom gościnny dla osób odwiedzających klasztor. Budynek Furty pełni nadal funkcje recepcyjne, biurowe i gospodarcze. Przewidziano również ekspozycję muzealną prezentującą stare sprzęty i zdemontowane elementy wyposażenia klasztoru. Przed obecnym remontem tylko niektóre pomieszczenia w wymienionych budynkach były użytkowane. Stan techniczny niektórych części tych obiektów zagrażał bezpieczeństwu przebywających w nich osób.
Ocieplenie budynków od strony wewnętrznej zawsze budziło kontrowersje. Czasami jest to jednak jedyne możliwe i rozsądne rozwiązanie. W budynkach wyposażonych w wentylację mechaniczną z odzyskiem ciepła problem izolacji od wewnątrz przegród budowlanych polega nie na tym „czy ocieplać od środka”, ale „czym ocieplać”, by zyskać maksymalny efekt. Materiałem godnym polecenia jest w tym przypadku Eurothane G. Eurothane G to twarde płyty poliuretanowe, jednostronnie pokryte płytą G-K. Między warstwą poliuretanu i gipsu znajduje się paroizolacja. Stosując Eurothane G, unikamy żmudnego i kosztownego montażu poszczególnych warstw. Eurothane G standardowo występuje w wymiarach 2600 x 1200 mm i grubościach od 20 do 120 mm. Współczynnik przewodzenia ciepła Eurothane G to 0,023 W/mK – to bezkonkurencyjny parametr w porównaniu z innymi materiałami. Tam, gdzie zmiana wyglądu elewacji jest niemożliwa, zastosowanie Eurothane G może być jedynym rozwiązaniem. Izolacja ścian
Historia Muzeum Narodowego położonego przy Alejach Jerozolimskich w Warszawie zaczęła się w 1926 r., kiedy opublikowano rozstrzygnięty „konkurs ograniczony …” na jego projekt. Do konkursu stanęły ówczesne sławy polskiej architektury: Czesław Przybylski, Tadeusz Tołwiński i Zdzisław Mączeński. Zwyciężył projekt profesora Politechniki Warszawskiej Tadeusza Tołwińskiego. Podstawowe kształty rzutu i przekrojów budynku z projektu konkursowego zachowano w projekcie budowlanym, zrealizowanym przed drugą wojną światową. Dwui trzykondygnacyjna zabudowa dwutraktowa ze spadzistymi dachami tworzy rzut o kształcie grzebienia z wycofaną, równoległą doAlei Jerozolimskich, częścią główną oraz czterema skrzydłami prostopadłymi do ulicy.
Start 
