W 2007 r., w trakcie rutynowych badań sorpcji higroskopijnej próbek tynku pobranych ze ściany obiektu, odkryłem zjawisko, które nazwano sorpcją higroskopijną nadkrytyczną. Polega ono na tym, że próbka materiału porowatego (tynku, cegły lub zaprawy) umieszczona w atmosferze wysokiej wilgotności względnej powietrza (powyżej 85% RH) zaczyna gwałtownie pochłaniać parę wodną z otoczenia. Ilość powstałego w ten sposób roztworu zawierającego higroskopijne sole rozpuszczalne staje się tak duża, że nie jest on w stanie pomieścić się w porach i kapilarach próbki i zaczyna z niej grawitacyjnie wypływać. Odkrycie zjawiska sorpcji nadkrytycznej może stanowić przełomw diagnostyce zasolonych i zawilgoconych ścian murowanych z cegły i przyczynić się do wyjaśnienia transportu cieczy porowej na wysokość nawet kilku metrów.