dr inż. Adam Klimek, dr inż. Zygmunt Matkowski - Politechnika Wrocławska

Walory estetyczne i historyczne, szczególnie drewnianych klatek schodowych w obiektach zabytkowych, często decydują o podjęciu decyzji o remoncie i renowacji tych elementów, pomimo że nie spełniają one obecnych wymagań
przeciwpożarowych i konstrukcyjnych. O ile w praktyce istnieje najczęściej możliwość wzmocnienia konstrukcji bez szkody dla ich wyglądu, o tyle spełnienie wymagań przeciwpożarowych jest bardzo trudne do osiągnięcia. W praktyce oznacza to konieczność uzyskania tzw. odstępstwa, które wydaje właściwe ministerstwo. Przedłuża to proces projektowania i realizacji inwestycji.
Piękno, architektura oraz niespotykane obecnie, historyczne rozwiązania konstrukcyjne rekompensują jednak inwestorowi oraz użytkownikom obiektu zwiększone trudności, poniesione w procesie inwestycyjnym.

Opis remontowanej klatki schodowej
Klatka schodowa usytuowana jestwewnątrz budynku murowanego, wzniesionego w latach 1802 – 1804, przy południowej ścianie zachodniego skrzydła budynku. Prowadzi do niej brama przejazdowa z wylotem od ul. Wita Stwosza. Ma zróżnicowaną liczbę biegów: między parterem a I piętrem jest ich pięć, między I a II piętrem są cztery biegi, a pomiędzy wyższymi kondygnacjami trzy. Rzut klatki zbliżony jest do kwadratu. W środku schody mają okrągłą duszę średnicy ok. 2,0 m.
Konstrukcja klatki schodowej jest drewniana. Jej głównymi elementami nośnymi są drewniane belki wspornikowe (o przekroju 140 x 160mm), osadzone we wszystkich czterech ścianach, w poziomie podestów i spoczników. Na końcach
spoczników zamocowana jest spiralna belka policzkowa. Drewniane stopnice i podstopnice mocowane są z jednej strony do belki spiralnej, a z drugiej strony do kolejnej belki policzkowej biegnącej wzdłuż przyległej ściany. Całość u góry (między III piętrem a strychem) zwieńczona jest kolistą drewnianą obręczą.