dr inż. Michał Wójtowicz, Instytut Techniki Budowlanej

Pojęcie trwałości zawarte w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 305/2011 jest bardzo obszerne, a jednocześnie przedstawione w dokumentach w różny sposób. Stosuje się zamiennie pojęcia: trwałość; oczekiwana trwałość; okres użytkowania; projektowany okres użytkowania; przewidywany okres użytkowania. Dochodzą do tego określenia w niektórych normach, że trwałość jest odpornością na przyspieszone starzenie – bez odniesień do rzeczywistych warunków użytkowania. Dodatkowym problemem jest określenie warunków eksploatacji konstrukcji decydujących o trwałości. Dla wielu wyrobów opracowano różne kryteria oceny warunków eksploatacji i różne klasy. Ten bałagan wynika przede wszystkim z braku koordynacji w CEN między poszczególnymi Komitetami Technicznymi, które działają niezależnie i opracowują klasyfikację wg swoich własnych koncepcji.

Wprowadzenie do praktyki wymagania dotyczącego trwałości wymaga opracowania dodatkowych materiałów, np. instrukcji, wytycznych, poradników zrozumiałych dla inżynierów projektantów. Jest to zadanie przede wszystkim dla odpowiednich agend Komisji Europejskiej, np. Stałego Komitetu Budownictwa lub EOTA (w przypadku wyrobów innowacyjnych). Duże wyzwania stoją również przed krajowymi jednostkami badawczymi – instytutami i uczelniami, które powinny opracować materiały pomagające przy projektowaniu.

Zamów dostęp do artykułu >>