8 listopada 2012 r. zmarł doc. Jerzy Olejarz, długoletni zastępca dyrektora ds. technicznych Instytutu Mineralnych Materiałów Budowlanych.
Jerzy Olejarz urodził się 20 czerwca 1930 r. w Krakowie. W 1953 r. ukończył studia z dziedziny chemii na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym samym roku podjął pracę w Zjednoczeniu Przemysłu Wapienniczego i Gipsowego w Krakowie, w którym znalazł się w Dziale Technologicznym. Z uwagi na dobrą znajomość zagadnień chemicznych skoncentrował swoją działalność na poprawie prac służb kontroli technicznej i poziomu laboratoriów w zakładach wapienniczych oraz gipsowych. W tym celu rozwinął także szeroką współpracę z instytutami branżowymi, przede wszystkim z Instytutem Mineralnych Materiałów Budowlanych oraz Instytutem Techniki Budowlanej. Podjął też współpracę z wyższymi uczelniami: Akademią Górniczo-Hutniczą i Politechniką Krakowską, przede wszystkim w celu wypracowania jednolitych metod oceny jakości produktów przemysłu wapienniczego i gipsowego, oraz z Ośrodkiem Badawczym Przemysłu Betonów w zakresie doboru korzystnych właściwości wapna palonego do produkcji autoklawizowanych betonów komórkowych.
Kierownictwo Zjednoczenia doceniło pracę mgr. Olejarza i w 1964 r. powołało Go na stanowisko zastępcy kierownika Zakładu Badań i Doświadczeń Przemysłu Wapienniczego i Gipsowego, który w tym roku został utworzony. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych oraz pierwszej siedemdziesiątych XX wieku mgr Jerzy Olejarz skoncentrował swoją działalność przede wszystkim na rozwoju produkcji wyrobów gipsowych, m.in. wspólnie z mgr. inż. Pietroniem opracował technologię wytwarzania „opasek gipsowych”, stosowanych w chirurgii. Był także inicjatorem wielu nowych rozwiązań wprowadzanych w Zakładzie „Dolina Nidy”.
Mgr Jerzy Olejarz rozumiał bardzo dobrze niezwykle ważną rolę górnictwa odkrywkowego w prawidłowej eksploatacji złóż przez przemysł wapienniczy i w celu poprawy swojego przygotowania do realizacji prac badawczych w tym kierunku w 1970 r. ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej.
W 1974 r. po reorganizacji przemysłu cementowego i wapienniczo-gipsowego, Zakład Badań i Doświadczeń Przemysłu Wapienniczego i Gipsowego włączono do Instytutu Mineralnych Materiałów Budowlanych, a mgr inż. Jerzy Olejarz został mianowany zastępcą dyrektora ds. technicznych w Oddziale Instytutu w Krakowie. Jego rola polegała na kierowaniu trzema Zakładami: Wapna, Gipsu oraz Górnictwa Odkrywkowego, a także współpracy z przemysłem wapienniczym i gipsowym. W 1980 r. został Mu nadany naukowy tytuł docenta. Działalność naukowo-techniczna docenta Olejarza została dostrzeżona i w latach dziewięćdziesiątych został powołany na członka Sekcji Mechanizacji Górnictwa Komitetu Górnictwa PAN. Natomiast Jego aktywność związana z górnictwem odkrywkowym w przemyśle wapienniczym zaowocowała uzyskaniem stopni górniczych: Dyrektora Górniczego II stopnia w 1983 r.; Dyrektora Górniczego I stopnia w 1986 r.; Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia w 1988 r. oraz Generalnego Dyrektora Górniczego II stopnia w 1996 r. Ponadto w 1990 r. otrzymał Honorową Szpadę Górniczą.
Docent Jerzy Olejarz prowadził ożywioną działalność publikacyjną. Jego prace ukazywały się głównie w czasopiśmie „Cement-Wapno-Gips”, a także w miesięczniku „Materiały Budowlane”.
Jerzy Olejarz był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych. Działał w tej organizacji od dnia jej utworzenia. Zorganizował koło Stowarzyszenia w Zakładzie Badań i Doświadczeń Przemysłu Wapienniczego i Gipsowego, a w późniejszym okresie był przewodniczącym koła w Instytucie Mineralnych Materiałów Budowlanych. Pod koniec działalności zawodowej został Honorowym Członkiem SITPMB.
Działalność zawodowa i społeczna docenta Jerzego Olejarza została wysoko oceniona. W 1969 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1980 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1995 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Za owocną działalność na rzecz budownictwa nadano Jerzemu Olejarzowi Srebrną i Złotą Odznakę Zasłużony dla Budownictwa.
Koledzy i przyjaciele wspominają Jerzego Olejarza jako człowieka prawego, pełnego honoru, wspaniałego przyjaciela i kolegę. Zawsze można było na Niego liczyć, szczególnie w chwilach trudnych i wymagających stanowczych, męskich decyzji. Takim pozostanie w naszych sercach i w naszych wspomnieniach!
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2013, strona 100 (spis treści >>)
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2013, strona 102-103 (spis treści >>)
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2013, strona 57 (spis treści >>)
mgr Małgorzata Kowalska, Główny Urząd Statystyczny
W listopadzie 2012 r. utrzymała się, notowana od wielu miesięcy, spadkowa tendencja w produkcji materiałów budowlanych. Wyniki badań statystycznych przeprowadzonych przez GUS w dużych przedsiębiorstwach przemysłowych, o liczbie pracujących 50 i więcej osób, wykazały, że w listopadzie 2012 r. produkcja aż w 30 grupach wyrobów była niższa niż w listopadzie 2011 r., a w 39 pozycjach niższa w porównaniu z miesiącem poprzednim, tj. z październikiem 2012 r.
Największy spadek produkcji w listopadzie 2012 r., w porównaniu z listopadem 2011 r., o ponad 40%, raportowali producenci ceramicznych pustaków stropowych – o 64,7%, betoniarek – o 47,3% oraz farb i pokostów na bazie poliestrów o masie rozpuszczalnika organicznego powyżej 50% – o 43,3%. Wysoki spadek, o 30 – 40% raportowali również producenci farb i pokostów na bazie polimerów akrylowych lub winylowych, o masie rozpuszczalnika organicznego powyżej 50% – o 39,8%, wykładzin podłogowych, ściennych lub sufitowych z tworzyw sztucznych – o 38,9%, w tym wykładzin podłogowych z PVC – o 33,2%, niektórych rodzajów farb i pokostów na bazie poliestrów – o 38,5% oraz blach walcowanych na zimno – o 37,9%. O 20 – 30% mniej niż przed rokiem wyprodukowano dachówki ceramicznej.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2013, strona 95-97 (spis treści >>)
prof. dr hab. inż. Krzysztof Żmijewski, Politechnika Warszawska
Społeczna Rada Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej
Znowelizowana (tzw. recast) Dyrektywa EPBD (2010/31/UE), powinna być implementowana w Polsce do końca 2012 r. Nowelizacja wprowadza wiele nowych wymagań i rozwiązań, a przede wszystkim pojęcie domu niemal zeroenergetycznego do definiowania w legislacji krajowej. Artykuł 9 znowelizowanej Dyrektywy EPBD wymaga, aby po 31 grudnia 2020 r. wszystkie nowe budynki były niemal zeroenergetyczne, zaś po 31 grudnia 2018 r. nowe budynki zajmowane i posiadane przez władze publiczne były niemal zeroenergetyczne.
W najbliższym czasie państwa członkowskie UE muszą stworzyć plan narodowy zwiększenia liczby NZEB-ów (włączając w to istniejące budynki), który powinien zawierać:
- definicję niemal zeroenergetycznego budynku zawierającą wskaźniki zużycia energii pierwotnej EP [kWh/m 2 /r.];
- wskaźniki pośrednie dotyczące efektywności energetycznej do 2015 r.;
- szczegóły polityki i środków zastosowanych do promocji NZEB, nowych i istniejących (termomodernizowanych).
Nie określono terminu dostarczenia planów narodowych do Komisji Europejskiej, ale Komisja miała opublikować swój raport o postępach w realizacji Dyrektywy do końca 2012 r.
***
Nearly zeroenergy buildings
European Union is preparing a resolution which will introduce nearly zero-energy buildings. The unfortunate truth is that Poland belongs to the group of the outsiders, which do not possess any quality control of the certificates and/or auditors, neither does it have any actual obligation to provide certificates for existing buildings appearing on the market.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2013, strona 4 (spis treści >>)
dr inż. Arkadiusz Węglarz, Politechnika Warszawska, KAPE
W kontekście wdrażania Dyrektywy 2012/27/UE o efektywności energetycznej nastąpi w budownictwie wzrost liczby procesów termomodernizacyjnych do poziomu budynków niskoenergetycznych oraz budowa nowych domów prawie niezużywających energii.Wzrost wymagań w zakresie poziomu charakterystyki energetycznej zarówno nowych, jak i termomodernizowanych budynków spowoduje zwiększenie grubości tradycyjnych materiałów izolacyjnych w przegrodach zewnętrznych tych obiektów oraz rozwój nowych technologii izolacji termicznej budynków, takich jak np. izolacje transparentne, izolacje próżniowe, okna z szybami elektrochromatycznymi. Aby zrealizować cele dyrektyw dotyczących efektywności energetycznej w warunkach polskich konieczne są odpowiednie programy wsparcia. Miejmy nadzieję, że w 2013 r. ruszy w końcu system białych certyfikatów, a liczne programy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej znajdą beneficjentów.
***
The impact of EU directives on energy efficiency on construction industry in Poland
This article presents the effects of the implementation of Directive 2012/27/EU on energy efficiency on the construction industry in Poland. We came to the conclusion, that we will soon have to deal with an increased number of thermomodernisation processes to the level of low energy buildings and construction of new nearly zeroenergy buildings. As a result, it will be increased thickness of conventional insulation materials at the external partitions and the development of new technologies for thermal insulation of buildings as transparent insulation, vacuum insulation, windows with electrochromic glass, etc.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2013, strona 10-12 (spis treści >>)
Materiały Budowlane 1/2013, Okładka (spis treści >>)
Start 
