dr hab. inż. Grażyna Łagoda, prof. Politechnika Warszawska,Wydział Inżynierii Lądowej
dr hab. inż. Marek Łagoda, prof. Instytut Badawczy Dróg i Mostów

Autor do korespondencji e-mail : Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

DOI: 10.15199/33.2016.04.07

Dążenie do przyspieszenia tempa budowy obiektów mostowych oraz optymalizacji kosztów dało asumpt do stosowania prefabrykacji. W połowie XX w. na wielu prestiżowych konferencjach przewidywano, że większość nowoczesnych rozwiązań będzie wykorzystywać prefabrykaty. Dla nas, młodych wówczas inżynierów z krajów socjalistycznych, gdzie wręcz kwitła prefabrykacja, zakrawało to na kpinę. Doskonale bowiem zdawaliśmy sobie sprawę z wad tego systemu. Ówcześnie w prefabrykacji dążono do całkowitej eliminacji betonowania „in situ” oraz minimalizacji przekrojów. Natomiast obecnie zmierza się przede wszystkim do poprawienia jakości połączeń i zapewnienia odpowiedniej sztywności elementów.

Literatura

[1] Czerski Zdzisław, Jerzy L. Zieliński. 1962. Prefabrykowane mosty sprężone. Warszawa. WKiŁ.
[2] Dźwigary VFT®. Materiały EUROPROJEKT GDAŃSK S.A.
[3] Filipiuk Stefan i inni. 2004. Budowa mostu Siekierkowskiego w Warszawie. Bydgoszcz-Gdańsk. Qax Manufaktura Artystyczna.
[4] Kołakowski Tomasz,Witold Kosecki,Wojciech Lorenc, Józef Rabiega, Günter Seidl. 2010. Prefabrykowane dźwigary zespolone stalowo- betonowe typu VFT WIB do budowy przęseł mostów drogowych i kolejowych.Wrocław. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne.
[5] Łagoda Marek,Mieczysław Rybak. 1979. Zastosowanie bloków oporowych do zespolenia dźwigarów stalowych z płytami prefabrykowanymi. Instrukcje IBDiM. Zeszyt nr 1.Warszawa. IBDiM.

Otrzymano: 04.02.2016 r.

Przeczytaj cały artykuł >>

 

Materiały Budowlane 04/2016, str 28-29 (spis treści >>)