Zagrożenia elektrycznością statyczną powstającą podczas eksploatacji przemysłowych powłok posadzkowych nie są oczywiście zagadnieniem nowym. Dotychczas broniono się przed kumulacją ładunków powstających podczas ruchu ludzi i pojazdów po posadzce w dwóch podstawowych przypadkach. Po pierwsze wtedy, gdy mieliśmy do czynienia ze strefami zagrożenia wybuchem. Po drugie, gdy ładunki statyczne mogły zakłócić pracę precyzyjnych urządzeń pomiarowych. W obu przypadkach stosowano tzw. posadzki antyelektrostatyczne, rozpraszające i odprowadzające powstające ładunki. Zmianę w podejściu do zagrożeń elektrycznością statyczną wprowadziły ostatnie badania firm produkujących mikroprocesory. Firmy te zaczęły bacznie przyglądać się stratom, jakie powodują trudne do wytłumaczenia usterki mikroelementów.