Pierwsze zastosowania cięgien z polimerów zbrojonych włóknami (w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia) ograniczały się do sprężania konstrukcji kablami zewnętrznymi lub do podwieszania przęseł. Problematyczne okazało się kotwienie materiałów kompozytowych, ich niska wytrzymałość w kierunku prostopadłym do włókien oraz znikoma zdolność przenoszenia momentów zginających.