logo

e-ISSN 2449-951X
ISSN 0137-2971
Pierwotna wersja - elektroniczna
Pierwotna wersja językowa - angielska

100 punktów za artykuły naukowe!

Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki z 5 stycznia 2024 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, autorzy za publikację artykułów naukowych w miesięczniku „Materiały Budowlane” z dyscyplin: inżynieria lądowa, geodezja i transport; architektura i urbanistyka; inżynieriamateriałowa; inżynieria chemiczna; inżynieria mechaniczna, a także inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, otrzymują 100 pkt.

Gipsy na 5

Gipsowe materiały wykończeniowe są obecnie bardzo chętnie stosowane w budownictwie mieszkaniowym, jak i obiektach użyteczności publicznej. Do najbardziej znanych należy zaliczyć jednowarstwowe tynki gipsowe, nanoszone na podłoże sposobem ręcznym lub mechanicznym, kleje gipsowe do montażu płyt gipsowych i gipsowo- kartonowych oraz wszelkiego rodzaju gipsy szpachlowe i gładzie. O ile sposób przygotowania oraz prawidłowego wykonania tynków gipsowych czy też montaż oraz wykańczanie płyt gipsowo-kartonowych wydają się być usystematyzowane, o tyle brak wytycznych wykonywania cienkich warstw utrudnia inwestorom i wykonawcom wybór odpowiedniego materiału, a następnie jego aplikację.

Betonowe budowle użyteczności publicznej na przestrzeni dziejów

Starożytni Egipcjanie do sporządzenia materiału, który można nazwać betonem, używali spoiw wytwarzanych w wyniku prażenia skał gipsowych, natomiast Grecy i Rzymianie wapno palone. Z czasem do mieszaniny spoiwa z wodą dodawali piasek, okruchy skalne, pokruszoną cegłę lub dachówki. Był to pierwszy beton w historii. Rzymianie nie znali się na chemii, zauważyli jednak, że rozcierając wapno razem z popiołem wulkanicznym lub z drobno zmielonymi wypalonymi dachówkami ceramicznymi i rozrabiając wodą, uzyskuje się materiał twardy, wytrzymały oraz podatny na formowanie.Wynalezienie przez Rzymian betonu otworzyło nową erę w historii budownictwa i umożliwiło wzniesienie największych budowli Cesarstwa Rzymskiego.

Realizacja żelbetowych konstrukcji nowoczesnych budynków użyteczności publicznej

Konstrukcje nowoczesnych obiektów użyteczności publicznej wPolsce wykonywane są głównie z żelbetu (ponad 60%wszystkich nowych obiektów użyteczności publicznej). Są to obiekty parterowe, kilkupiętrowe oraz wysokie (powyżej 10 kondygnacji). Niektóre budynki mają od 20 do 40 kondygnacji. Najbardziej popularne systemy konstrukcyjne to:

szkieletowe monolityczne, prefabrykowane
i mieszane; słupowo-płytowe monolityczne; ścianowo-płytowe monolityczne;
mieszane monolityczne i prefabrykowano- monolityczne zespolone

Związek między konstrukcją, formą i funkcją w kształtowaniu budynków użyteczności publicznej

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75 z 2002 r. z późniejszymi zmianami) budynek użyteczności publicznej przeznaczony jest do wykonywania funkcji administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym lub wodnym, poczty lub telekomunikacji oraz inny ogólnodostępny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji.