Jedną z rekomendacji Międzynarodowej Agencji Energii (IEA) jest egzekwowanie i regularne uaktualnianie obowiązkowych standardów dla nowych budynków we wszystkich krajach członkowskich. Te wymagania powinny opiera się na najniższych kosztach w długim okresie eksploatacji zapewniających wysoką efektywność energetyczną nowym budynkom. Budynki są  największym użytkownikiem końcowej energii, zużywają jej prawie 40%.
Przemysł korzysta z ok. 30%, transport pochłania ok. 20%. Liczne opracowania wykazują, że nie tylko w nowych państwach członkowskich UE, ale i w krajach o długiej tradycji wymagań energetycznych nadal istnieje spory potencjał, aby zmniejszyć zapotrzebowanie na energię końcową w nowych budynkach bez dodatkowych kosztów dla użytkowników finalnych.
Obowiązujące w Polsce do końca 2008 r. warunki ochrony cieplnej z marca 1999 r. są dalekie od optimum ekonomicznego, jakie stanowią maksymalne korzyści z przeprowadzonych inwestycji i oszczędności kosztów zużycia energii.
(…) Długotrwałe i burzliwe prace nad przepisami dotyczącymi standardu energetycznego budynków i metodologii obliczania charakterystyki energetycznej były prowadzone wraz z pracami nad zmianą rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Znowelizowane rozporządzenie zostało podpisane przez Ministra Infrastruktury 6 listopada 2008 r., a po kolejnych zmianach 17 grudnia 2008 r. Nowe przepisy weszły w życie od 1 stycznia 2009 r., co powoduje, że każda  osoba związana z branżą budowlaną miała niewiele czasu na zapoznanie się ze zmianami. Dla każdego projektanta pakiet zmian, jakie podaje nowelizacja warunków technicznych zawartych w Dz.U. nr 201, poz. 1238, stanowi przepisy, z którymi wcześniej czy później musi się zetknąć. (…)