Deklaracja środowiskowa określa istotne aspekty środowiskowe wyrobu w zdefiniowany sposób. Jej opracowanie polega na dokonaniu oceny wyrobu przez określenie jego charakterystyki wyrażonej zbiorem odpowiednio dobranych kryteriów, którymi są kategorie oddziaływania na środowisko, energochłonność w cyklu życia lub adekwatne cechy ekologiczne. Zweryfikowana deklaracja środowiskowa może być użyta do celów informacyjnych, projektowych oraz komercyjnych. Zasady prowadzenia analizy cyklu życia wyrobów są od ponad 10 lat elementem prac badawczych ITB. Podjęte w ostatnich 4 latach działania dotyczące metodologii ITB prowadzone są równolegle do prac komitetu CEN TC 350 ds. zrównoważonego budownictwa nad normą oceny środowiskowej wyrobów budowlanych. Prace te pozwoliły uczestniczyć w procesie harmonizacji metod oceny cyklu życia wyrobu tzw. LCA (Life Cycle Assessment).Wyniki prac, które zaprezentuję w artykule, pozwalają wdrożyć do praktyki ITB normę prEN 15804 Sustainability Of Construction Works – Environmental Product Declarations – Product Category Rules w momencie jej uznania w systemie normalizacyjnym (połowa 2011 r.). Norma ta określa zasady prowadzenia analizy LCAdla wyrobów budowlanych w celu określenia tzw. deklaracji środowiskowej III typu (inaczej EPD – Environmental Product Declaration). Doświadczenie w zakresie analizy LCA przyczyniło się do opracowania procedury przyznawania deklaracji środowiskowej ITB.
Jednym z podstawowych celów wykonawcy konstrukcji murowych powinno być stworzenie takich warunków, w których zaprawa trwale połączy elementy murowe i jednocześnie w odpowiednim czasie mur osiągnie właściwości założone przez projektanta budynku i inwestora. Pory roku i związane z nimi warunki pogodowe nie powinny być zaskoczeniem dla osób odpowiedzialnych za organizację i realizację procesu inwestycyjnego. W Polsce najbardziej niekorzystnymi do prowadzenia robót murowych są warunki zimowe, mogące trwać nawet od listopada do marca. Najlepszym okresem dla tych robót są wiosna i jesień. Miesiące letnie wydają się okresem dobrym, ale tylko wtedy, jeżeli kierownik budowy będzie przygotowany na ewentualne utrudnienia. Największy wpływ na wykonywanie konstrukcji murowej w lecie mają: temperatura powietrza, opady atmosferyczne,wiatr,wilgotność powietrza.
W ramach międzynarodowego podziału pracy przyjętego w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku przez ówczesną Radę Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG), Polsce przypadła specjalizacja w dziedzinie projektowania i budowy wytwórni autoklawizowanego betonu komórkowego. W celu realizacji tego zadania powołany zosta łBIPRODEX (BIuro PROjektów Dokumentacji EXportowej), który po kilku reorganizacjach polegających na włączaniu lub wydzielaniu z niego innych biur przyjął ostatecznie nazwę: Biuro Projektów Przemysłu Betonów BIPRODEX.
W ciągu przeszło 40 lat działalności BIPRODEX zaprojektował ponad 30wytwórni autoklawizowanego betonu komórkowego w Polsce i drugie tyle za granicą, przede wszystkim w Rosji, Czechach, na Słowacji, Ukrainie, w Rumunii i wschodnich Niemczech, ale również w egzotycznych wówczas dla nas krajach, jak Egipt, Irak, Chiny, Mongolia czy Kazachstan. Wytwórnie te zostały wybudowane i wyposażone przez polskich specjalistów w polskie maszyny i urządzenia.
60 lat temu, kiedy rozpoczęto produkcję autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK) w Polsce, jako środek porotwórczy stosowano proszek aluminium z importu, w tym z austriackiej firmy Benda-Lutz Werke GmbH.Uruchomiono również produkcję polskiego proszku aluminium w Zakładach Metalurgicznych w Trzebini. Jakość tego proszku nie była jednak zadowalająca, szczególnie w aspekcie jego przydatności do produkcji lekkich odmian betonu komórkowego. W wyniku intensywnego rozwoju produkcji ABK do wielkości 5,5mlnm3 rocznie oraz kłopotów dewizowych,wystąpiły trudności z zapewnieniem wytwórniom wymaganej ilości środków porotwórczych. W związku z tym w latach 1982 – 1985, z inicjatywy COBRPB CEBET, naukowcy z Instytutu Przemysłu Organicznego w Warszawie, Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach i COBRPB CEBET, przy udziale przedstawicieli Zakładów Metalurgicznych w Trzebini, opracowali polską oryginalną technologię wytwarzania wodnej pasty aluminium wyłącznie z surowców krajowych.Zgodnie z założeniami pasta ta miała pokrywać zapotrzebowanie polskich wytwórni ABK. Zamierzenia te nie zostały jednak zrealizowane przez ZM Trzebinia. Tak więc w dalszym ciągu wytwórnie betonu komórkowego, z powodu braku środków porotwórczych nie miały warunków do intensyfikacji produkcji, szczególnie lekkich odmian betonu komórkowego. Zaczęto poszukiwać innegos posobu rozwiązania problemu
PORFIX to kompleksowy system budowlany na bazie szarego (z zawartością popiołu lotnego) betonu komórkowego, który na Słowacji i w Republice Czeskiej odgrywa ważną rolę w budownictwie. Produkowany jest w zakładzie o nazwie „PORFIX – pórobetón” w leżącej na Słowacji miejscowości Zemianske Kostoľany oraz w jej czeskiej filii córce „PORFIXCZ” w miejscowości Trutnov na północy Czech. Zakład w Zemianskich Kostoľanach to miejsce o najdłuższej tradycji produkcji betonu komórkowego na terytorium Słowacji i Czech. Jego historia sięga końca lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Budowę zakładu poprzedzało porozumienie między Polską a ówczesną Czechosłowacją o zastosowaniu polskiej technologii produkcji pustaków z betonu komórkowego – technologii UNIPOL. W 1959 r. uruchomiono do eksploatacji zakład o rocznej zdolności produkcyjnej 180 000 m3, a w 1974 r. dobudowano nowy zakład stosujący technologię Calsilox.Wytwórnia ta produkowała bogaty asortyment produktów, gdyż oprócz pustaków i elementów ścian działowych były również panele wielkogabarytowe, dachowe płyty nośne oraz płyty izolacyjne.
Z Józefem Kostrzewskim – Dyrektorem Biura Stowarzyszenia Producentów Betonów, Przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego V Międzynarodowej Konferencji Autoklawizowanego Betonu Komórkowego rozmawia Krystyna Wiśniewska
Krystyna Wiśniewska: We wrześniu br. odbędzie się w Bydgoszczy V Międzynarodowa Konferencja Autoklawizowanego Betonu Komórkowego (ABK). Jaki był cel dotychczasowych konferencji, a także obecnie organizowanej? Józef Kostrzewski: Pierwsza Konferencja ABK odbyła się w 1960 r. w Goeteborgu, druga w 1983 r. w Zurychu, trzecia w 1992 r. w Lozannie, a czwarta w 2005 r. w Londynie. Przedział czasowy, jaki je dzielił, świadczy o tym, że powód, dla którego były organizowane, mógł być inny, ale cel zawsze jest ten sam. Chodzi o wymianę najnowszych osiągnięć teoretycznych i doświadczeń praktycznych z dziedziny autoklawizowanego betonu komórkowego pomiędzy ośrodkami naukowymi i badawczymi z całego świata. Od pierwszej konferencji, zorganizowanej przez RILLEM, gdyż nie istniało jeszcze wówczas Europejskie Stowarzyszenie Producentów Autoklawizowanego Betonu Komórkowego (EAACA powołano w 1988 r.) minęło przeszło 50 lat. Był to czas bardzo dynamicznego rozwoju tego produktu, a okresy między konferencjami na tyle długie, że zgromadzony przez różne ośrodki na świecie ogromny ładunek wiedzy wymagał upowszechnienia. Ponadto każdej konferencji poświęconej ABK przyświeca zawsze jakiś cel szczególny, ważny w momencie jej organizacji, dlatego też nie są to imprezy cykliczne. Hasło ostatniej konferencji, która odbyła się 6 lat temu na Uniwersytecie Kingston w Londynie to np. Innovation and Development, natomiast tematem przewodnim konferencji w Bydgoszczy będzie Securing a Sustainable Future i wokół zagadnień z tym związanych będą przebiegać obrady. Zrównoważone budownictwo jest obecnie tematem bardzo aktualnym w całej europejskiej gospodarce i od kilku lat zajmujemy się nim aktywnie również w branży betonu komórkowego. Przyszła więc pora, aby poszczególne ośrodki naukowo-badawcze, centra uniwersyteckie zaprezentowały swoje osiągnięcia.
Jeszcze kilka lat temu tworzenie dokumentów w formacie PDF możliwe było po zakupieniu dość drogiego oprogramowania. Sytuacja się zmieniła i obecnie każdy za darmo może tworzyć pliki PDF, korzystając np. z tzw. wirtualnych drukarek (np. PDFCreator), dzięki którym programy oferujące opcje drukowania mogą zapisywać na dysku efekty naszej pracy w PDF. Ostatnio format ten stał się popularną formą przekazywania dokumentacji, np. w przetargach. O ile zapis przedmiarów/ obmiarów w formacie PDF jest sprawą łatwą, o tyle czynność odwrotna stanowi dla programistów nie lada wyzwanie. Problemy natury technicznej spowodowały, że nasi użytkownicy dość długo musieli czekać na opcję importu przedmiarów z plików PDF, ale w najnowszej wersji Normy PRO 4.33 i Normy EXPERT 5.2.100 taka funkcja jest już dostępna (rysunek 1). Umożliwia ona wczytywanie przedmiarów/obmiarów, które zostały wygenerowane za pomocą programów Norma, Strix, Rodos i Zuzia. W kolejnych wersjach możliwości modułu zostaną rozszerzone.
Z Witoldem Maziarzem – Kierownikiem Zespołu Prasowego – Rzecznikiem Prasowym w Departamencie Komunikacji i Strategii Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej rozmawia Katarzyna Kamińska
Katarzyna Kamińska: Obserwując rynek budowlany można zauważyć, że pojawia się coraz więcej firm zajmujących się montowaniem kolektorów słonecznych. Poza tym coraz więcej firm projektujących domy planuje stosowanie kolektorów. Reprezentowana przez Pana instytucja, czyli Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW), przeznaczyła 300 mln złotych na sfinansowanie częściowej spłaty kapitału kredytów bankowych przeznaczonych na zakup i montaż kolektorów słonecznych dla osób fizycznych i wspólnot mieszkaniowych. Właśnie mija rok od rozpoczęcia projektu, co jest dobrą okazją do małego podsumowania...
Witold Maziarz: W tym czasie wybudowano ponad 4 tys. instalacji kolektorowych, a zainstalowano ponad 20 tys. m2 kolektorów słonecznych. Jesteśmy zadowoleni, że przyjęliśmy bardzo racjonalny sposób obsługi klienta przez sieć siedmiu banków, które współpracują z nami. Dzięki temu klient może dokonać wyboru nie tylko marki, wielkości kolektora, producenta imontażysty, ale również banku. Przeciętnie Polak kupuje instalacje za 12 – 13 tys. zł, z czego Fundusz dopłaca ok. 6 tys. w formie dotacji bezzwrotnej, bezgotówkowo na konto bankowe.
KK: Dlaczego dopłacacie akurat do kolektorów? Skąd pomysł na ten projekt?
Start 
