dr inż. Janusz Belok, dr inż. Beata Wilk-Słomka
Politechnika Śląska, Wydział Budownictwa
W przypadku budownictwa niskoenergetycznego, realizowanego w polskich warunkach klimatycznych, jednym z największych wyzwań inżynierskich dotyczących wykorzystania energii promieniowania słonecznego jest umiejętność jej magazynowania i przekazywania tylko wtedy, gdy jest to pożądane. Do tego celu przydatne może być wykorzystanie zjawiska przemian fazowych zachodzących w różnych materiałach. Zmiana stanu skupienia materiału wymaga dostarczenia do niego bądź odebrania określonej ilości energii cieplnej. W aplikacjach technicznych stosuje się kombinacje różnych substancji, których przemiany fazowe zachodzą w wymaganym przedziale temperatury. W 1983 r. powstała praktyczna klasyfikacja materiałów zmiennofazowych PCM (Phase Change Material) zaproponowana przez Abhata.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 20-21 (spis treści >>)
dr hab. inż. Krzysztof Żmijewski, prof. PW, mgr inż. Piotr Leon Narloch
Politechnika Warszawska, Wydział Inżynierii Lądowej
Chociaż w ciągu kilku ostatnich lat udział energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym pozyskaniu energii w Polsce wzrósł o ponad 40%, to udział energii promieniowania słonecznego w tej grupie był niemal zerowy – w 2012 r. wynosił zaledwie 0,02%. Wynik ten pokazuje, że obecny system popularyzacji OZE nie wspiera rozwoju rynku fotowoltaiki. Warto zaznaczyć, że nieliczne istniejące w Polsce systemy fotowoltaiczne (np. farma solarna w Wierzchosławicach) zostały zrealizowane dzięki dofinansowaniu z funduszy europejskich. Jednocześnie, wg niemieckich prognoz, w nadchodzących latach energia słoneczna będzie zwiększała udział w globalnym zużyciu energii, stając się pod koniec obecnego wieku jego głównym źródłem.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 18-19 (spis treści >>)
Otwórz powiększenie >>
Otwórz powiększenie >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 16-17 (spis treści >>)
Otwórz powiększenie >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 15 (spis treści >>)
dr inż. arch. Jarosław Figaszewski, Politechnika Śląska, Wydział Architektury
Dzięki współczesnym rozwiązaniom materiałowym (BIPV, BIST, BIPV/T, TIM, PCM) przegroda wielowarstwowa przestaje wyłącznie chronić i izolować wnętrze budynku. Zwiększa ona swój udział w procesach gospodarowania energią o różnej jakości, stając się źródłem wymiernych korzyści, odczuwalnych w bilansie energetycznym działania. Zakres jej działań zależy od liczby elementów składowych i stopnia ich współpracy. Wytwarza ona energię elektryczną oraz wspomaga pracę aktywnych systemów w ramach energetyki cieplnej. W szczególnych przypadkach przegroda wielowarstwowa pośredniczy w transmisji światła dziennego w celu poprawy warunków oświetleniowych wnętrza, co w dalszej konsekwencji służy ograniczeniu udziału światła sztucznego. Ponadto, w ramach systemów pasywnych, bierze bezpośredni udział w pozyskaniu energii promieniowania słonecznego w celach grzewczych, pochłania jej ciepło i gromadzi na znacznie większą skalę niż w powszechnie stosowanych rozwiązaniach, a następnie uwalnia je i rozprowadza. Odgrywa też rolę w strategii chłodzenia, kształtując właściwy mikroklimat cieplny pomieszczeń.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 23 (spis treści >>)
dr inż. Konrad Witczak, Politechnika Łódzka, Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, Stowarzyszenie Nowoczesne Budynki
Od 1 stycznia 2014 r. zaczęło obowiązywać rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 5 lipca 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Znowelizowane rozporządzenie jest transpozycją najistotniejszych postanowień przekształconej Dyrektywy 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków. Przepisy obowiązujące do końca 2013 r. podchodziły niekonsekwentnie do zagadnień związanych z energooszczędnością. Projektując nowy budynek lub występując o pozwolenie budowlane na remont budynku istniejącego, wystarczyło spełnić tzw. wymagania cząstkowe dotyczące m.in. współczynników przenikania ciepła przegród Uc(max) oraz odpowiedniej izolacyjności przewodów instalacyjnych lub wymaganie ogólne dotyczące określonej wartości wskaźnika zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną (EP). Dotychczasowe wymagania miały więc charakter alternatywny U lub EP. Jak pokazują dane zgromadzone przez firmę BuildDesk Polska (na podstawie ok. 100 tys. świadectw charakterystyki energetycznej budynków) ponad 50%nowych obiektów (od 2009 r.) nie osiągało wymaganego EP.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 10-11 (spis treści >>)
Otwórz powiększenie >>
Materiały Budowlane 1/2014
mgr inż. Jerzy B. Zembrowski, Biuro Doradztwa Budowlanego BDB, Białystok
Nowelizacja Dyrektywy EPBD 2010/31/UE z 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków oraz przepisy wykonawcze obowiązujące od 01.01.2014 r., rewolucjonizują dotychczasowy rynek budowlany.
Przedstawiony w artykule przykładowy, choć niepełny, rachunek optymalizacyjny inwestycji wskazuje na celowość sporządzania analiz energetycznych i ekonomicznych podczas sporządzania projektu budowlanego, co słusznie zostało wprowadzone w wymaganiach Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (ze zmianami z 06.11.2008 r.) odnośnie do opracowania przez projektanta pełnej charakterystyki energetycznej. Tylko na jej podstawie inwestor będzie mógł dokonać świadomego wyboru rozwiązań energetycznych swojej inwestycji. Wyniki analiz energetyczno-ekonomicznych będą ściśle dopasowane do danej inwestycji. Fakt ten każe wątpić w sensowność odgórnie ustawionych przez ministerstwo jednakowych dla wszystkich przypadków wymagań charakterystyki energetycznej, podanych w znowelizowanych w 2013 r. warunkach technicznych.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 1/2014, strona 4-5 (spis treści >>)
Start 
