dr inż. Monika Wierzbińska, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej, Wydział Inżynierii Materiałów, Budownictwa i Środowiska
Autor do korespondencji e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
DOI: 10.15199/33.2017.12.09
Biofiltracja jest jedną z alternatywnych metod oczyszczania gazów odlotowych z zanieczyszczeń złowonnych o niskim progu wyczuwalności, występujących w powietrzu poprocesowym. Jej atutem, obok dosyć niskich kosztów inwestycyjnych i eksploatacyjnych, jest fakt, że proces ten jest praktycznie bezodpadowy. Powoduje rzeczywistą likwidację zanieczyszczeń, a nie tylko zmianę miejsca lub formy ich występowania, nie generując przy tym dodatkowych odpadów. Z tego powodu biofiltracja gazów jest metodą preferowaną na całym świecie. Przeprowadza się ją w biofiltrach wypełnionych materiałem filtracyjnym, zasiedlonym przez mikroorganizmy, które pobierając zanieczyszczenia z gazów, uwalniają do środowiska CO2 i H2O. Każde źródło gazów złowonnych, tzw. odorów, jest jednak różne pod względem składu gazów odlotowych, ładunku zanieczyszczeń, pH, temperatury czy wilgotności powietrza poprocesowego, dlatego też biofiltry funkcjonujące w przemyśle różnią się między sobą parametrami i stopniem rozbudowania instalacji do dezodoryzacji. Biofiltry, w postaci niewielkich filtrów, są stosowane w różnego rodzaju studniach kanalizacyjnych, ale przede wszystkim stanowią wyzwanie w dużej, przemysłowej skali, gdzie przyjmują wymiary budowli zajmujących powierzchnię ok. 100 m2. Potrzebują wtedy solidnych fundamentów i krat podtrzymujących złoże biologiczne, wykonanych z odpowiednio dobranych materiałów oraz pozwolenia na budowę.
Słowa kluczowe: biofiltry; instalacje do biofiltracji; dezodoryzacja; odory; oczyszczanie gazów.
* * *
Biofilters as buildings in environmental engineering
Biofiltration is one of the alternative methods of odor removal. This malodorous are present in low concentrations in waste gases. The advantage, beside a relatively low investment and operating costs, is the fact that this process is practically waste-free. This gives a real removal of impurities and not only a change of place or form of their occurrence, without generating additional waste. This causes the biofiltration of gases is the preferred method currently worldwide. Biofilters filled with filter material are used for deodorization of waste gases. In this packed bed there are microorganisms which reduce of pollution to CO2 and H 2O. Sources of malodorous gases differ in respect of composition of the exhaust gases, the pollutant load, pH, temperature or humidity of post-processing. Therefore, biofilters operating in the industry vary the parameters and the degree expandable installation for deodorization. Biofilters are used in all kinds of sewage wells which are in the form of small filters but most of all make a challenge on a large industrial scale where they take the dimensions of buildings covering an area of 100 m2. Then they need a massive foundation and bars supporting the biofilter, made from carefully selected materials and building permits.
Keywords: biofilter; installation for biofiltration; deodorization; odor; gas purification.
Literatura
[1] Abluftreinigung – Theorie Und Praxis biologischer Und alternativer Technologien. 1995. Kongreβzentrum Igls (materiały konferencyjne BD.13). Wien.
[2] Amargo®. http://www.amargo.pl (dostęp 15.11.2015 r.).
[3] Cebula Jan, Piotr Sakiewicz, Krzysztof Piotrowski i in. 2015. „Zastosowanie wielofunkcyjnego sorbentu haloizytowego Halofill do oczyszczania złożonych mieszanin gazów odlotowych wytwarzanych w wybranych procesach biotechnologicznych”. II Konferencja Naukowo-Techniczna „Sorbenty mineralne”. Surowce, Energetyka, Ochrona Środowiska, Nowoczesne Technologie. Kraków.
[4] Chmiel Klaudia, Michał Palica i in. 1999. „Biodegradacja trietyloaminy przy użyciu złoża torfowego”. Zeszyt Naukowy Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Koszalińskiej. Seria: Inżynieria Środowiska 15: 293.
[5] Eko Norm Sp. z o.o. http://www.ekonorm.pl/biofiltry-stork/#rodzaje-biofiltrow (dostęp 20.12.2015 r.).
[6] Eko Partnerzy Sp. z o.o. http://www.ekopartnerzy.pl (dostęp 10.11.2008 r.).
[7] Eko Partnerzy Sp. z o.o. http://www.ekopartnerzy.pl/pl,produkty,filtry_lawowe.html (dostęp 15.11.2015 r.).
[8] Jorio Hasnaá, Louise Bibeau, Guy Viel, Michéle Heitz. 2000. „Effects of gas flow rate and inlet concentration on xylene vapors biofiltration performance”. Chemical Engineering Journal 76: 209 – 221.
[9] Namkoong Wan, Joon-Seok Park, Jean Vander Gheynst. 2003. „Biofiltration of gasoline vapor by compost media”. Environmental Pollution 121: 181 – 187.
[10] Nikiema Josiane, Matthieu Girard, Ryszard Brzeziński, Michéle Heitz. 2009. „Biofiltration of methane using an inorganic filter bed: Influence of
inlet load and nitrogen concentration”. Canadian Journal of Civil Engineering 36 (12): 1903 – 1910. DOI: 10.1139/L09-144.
[11] Nikiema Josiane, Michéle Heitz. 2010. „The use of inorganic packing materials dyring methane biofiltration”. Hindawi Publishing Corporation International Journal of Chemical Endineering, Vol. 2010. DOI: 10.1155/2010/573149.
[12] Palica Michał, Krzysztof Piotrowski. 1997. „Badanie procesu dezodoryzacji powietrza zawierającego trietyloaminę przy użyciu złoża kopostowego”. Chemia i Inżynieria Ekologiczna T. 4 (5).
[13] Royal Canin Polska Sp. z o.o. http://www.royal-canin.pl/aktualnosci/inwestycja-w-biofiltry (dostęp 15.11.2015 r.).
[14] Sołtys Józef, Joachim Schomburg, Piotr Sakiewicz i in. 2013. „Haloizyt ze złoża Dunino jako surowiec do wytwarzania sorbentów mineralnych”. I Konferencja Naukowo-Techniczna „Sorbenty mineralne”. Kraków.
[15] Suschka Jan. 2000. Złoża i filtry biologiczne. Wydawnictwo Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej.
[16] Szklarczyk Mirosław. 1991. Biologiczne oczyszczanie gazów odlotowych. Wrocław. Wyd. Politechniki Wrocławskiej.
[17] Szklarczyk Mirosław, Maciej Czemarmazowicz. 1997. „Biologiczne oczyszczanie gazów – stan obecny i perspektywy rozwoju”. Biotechnologia: 108 – 116.
[18] Tholander Inżynieria Środowiska Sp. z o.o. 2015. Materiały informacyjne i dokumentacyjne.
[19] Wierzbińska Monika. 2006. Wykorzystanie włókien naturalnych do dezodoryzacji gazów odlotowych. Bielsko-Biała. Akademia Techniczno-Humanistyczna, Wydział Nauk o Materiałach i Środowisku (rozprawa doktorska).
[20] Wierzbińska Monika. 2008. „Estimation of the Influence of Sorption Properties of Selected Natural Fibres on the Efficiency of Deodorisation Processes of Industrial Waste-Gases”. Fibres and Textiles in Eastern Europe, vol. 16 (1): 108 – 112.
[21] Wierzbińska Monika. 2010. „Zastosowanie metody biofiltracji do dezodoryzacji gazów odlotowych przy wykorzystaniu złóż włóknistych. Część III. Badania efektywności biofiltracji odorów przy zastosowaniu złóż będących mieszaniną wybranych materiałów pochodzenia naturalnego”. Ochrona Powietrza i Problemy Odpadów (3): 96 – 107.
[22] Wierzbińska Monika. 2010. „Zastosowanie metody biofiltracji do dezodoryzacji gazów odlotowych przy wykorzystaniu złóż włóknistych. Część IV. Analiza sprawności biofiltrów w zależności od zastosowanego złoża włóknistego oraz badania materiału filtracyjnego po eksploatacji”. Ochrona Powietrza i Problemy Odpadów (4): 142 – 154
Otrzymano: 10.10.2017 r.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 27-30 (spis treści >>)
dr inż. Bartosz Zegardło, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach, Wydział Przyrodniczy
mgr inż. Wojciech Andrzejuk, Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, Wydział Nauk Ekonomicznych i Technicznych
dr hab. inż. Danuta Barnat-Hunek, Politechnika Lubelska, Wydział Budownictwa i Architektury
prof. dr hab. inż. Jerzy Nitychoruk, Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej, Wydział Nauk Ekonomicznych i Technicznych
Autor do korespondencji e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
DOI: 10.15199/33.2017.12.08
Wykonano mieszankę mineralno-asfaltową, w której jako substytutu kruszywa tradycyjnego użyto odpadów ceramicznych powstałych w wyniku dwuetapowego procesu kruszenia wyrobów ceramiki sanitarnej posiadających uszkodzenia i nierówności powierzchni. Zbadano podstawowe parametry tak uzyskanego kruszywa i na ich podstawie zaprojektowano mieszankę mineralno-asfaltową zawierającą ok. 20% objętości kruszywa recyklingowego. Zbadano zawartość lepiszcza rozpuszczalnego w przygotowanej mieszance, gęstość objętościową próbek, zawartość wolnych przestrzeni oraz zawartość przestrzeni wypełnionych lepiszczem. Na podstawie przeprowadzonych analiz stwierdzono, że kruszywo ceramiczne może być substytutem kruszyw tradycyjnych stosowanym do wyrobu mieszanek mineralno-asfaltowych.
Słowa kluczowe: mieszanki mineralno-asfaltowe; kruszywa recyklingowe; kruszywa ceramiczne; betony asfaltowe.
* * *
Possibilities of using waste from sanitary ceramics in mineral-asphalt mixtures
The mineral-asphalt mix was used, where as a substitute for traditional aggregates waste ceramic was used. Having damage and surface irregularities of sanitary ceramic ware products were two-stage crushing process. The basic parameters of the obtained aggregate were studied and based on them a mineral-asphalt mix was prepared containing about 20% of the aggregate in its volume. The prepared mixture was examined: the content of soluble binder, bulk density of the samples the content of free space and the content of space filled with binder. Based on the analyzes, it was found that ceramic aggregates could potentially replace traditional aggregates used in the manufacture of asphalt mixtures.
Keywords: mixture of mineral-asphalt; aggregate recycling; ceramic aggregates; asphalt concretes.
Literatura
[1] Dima M. Kannan, H. Aboubakr Sherif, Amr S. EL-Dieb, Mahmoud M. Reda Taha. 2017. „High performance concrete incorporating ceramic waste powder as large partial replacement of Portland cement”. Construction and Building Materials 144: 35 – 41. DOI: 10.1016/j.conbuildmat.2017.03.115.
[2] Halicka Anna, Paweł Ogrodnik, Bartosz Zegardło. 2013. „Using ceramic sanitary ware waste as concrete aggregate”. Construction and Building Materials 48: 295 – 305. DOI: 10.1016/j.conbuildmat.2013.06.063.
[3] Kalabińska Maria, Piotr Radziszewski. 2008. Technologia materiałów i nawierzchni drogowych. Warszawa. Oficyna Wydawnicza PW.
[4] Koper Artur, Włodzimierz Koper. 2017. „Projektowanie betonów konstrukcyjnych na kruszywach z recyklingu”. Materiały Budowlane 3: 38 – 41. DOI: 10.15199/33.2017.03.10.
[5] Medina César, Maria Isabel Sánchez de Rojas, Moisés Frías. 2012. „Reuse of sanitary ceramic wastes as coarse aggregate in eco-efficient concretes”. Cement and Concrete Composites 34: 48 – 54. DOI: 10.1016/j. cemconcomp.2011.08.015.
[6] Medina César, Moisés Frías, Maria Isabel Sánchez de Rojas. 2012. „Microstructure and properties of recycled concretes using sanitary ware industry waste as coarse aggregate”. Construction and Building Materials 31: 112 – 118. DOI: 10.1016/j.conbuildmat.2011.12.075.
[7] Medina César, Phillip Banfill, Maria Isabel Sánchez de Rojas, Moisés Frias. 2013. „Rheological and calorimetric behaviour of cements blended with containing ceramic sanitary ware and construction/demiltion waste”. Construction and Building Materials 40: 822 – 831. DOI: 10.1016/j.conbuildmat.2012.11.112.
[8] PN-EN 13108-1: Mieszanki mineralno-asfaltowe – Wymagania – Część 1: Beton asfaltowy.
[9] PN-EN 12697: Mieszanki mineralno-asfaltowe – Metody badań mieszanek mineralno-asfaltowych na gorąco.
[10] Sadowska-Buraczewska Barbara, Tadeusz Chyży, Izabela Walczak. 2017. „Wpływ wysokowartościowego kruszywa z recyklingu na odkształcenia betonu belek teowych”. Materiały Budowlane 5: 87 – 88. DOI: 10.15199/33.2017.05.37.
[11] Senthamarai R. M., Manoharan P. Devadas, D. Gobinath. 2011. „Concrete made from ceramic industry waste: durability properties”. Construction and Building Materials 25: 2413 – 2419. DOI: 10.1016/j.hbrcj.2016.11.003.
[12] Smarzewski Piotr, Danuta Barnat-Hunek. 2015. „Mechaniczne i mikrostrukturalne właściwości betonu wysokowartościowego z dodatkiem żużla paleniskowego”. Izolacje 10: 26 – 32.
[13] WT-2 2014 Mieszanki mineralno-asfaltowe, Wymagania Techniczne, Warszawa 2014.
[14] WT-1 2014 Kruszywa, Wymagania Techniczne, Warszawa 2014.
[15] Zegardło Bartosz, Maciej Szeląg, Paweł Ogrodnik. 2016. „Ultra-high strength concrete made with recycled aggregate from sanitary ceramic wastes – The method of production and the interfacial transition zone”. Construction and Building Materials 122: 736 – 742. DOI: 10.1016/j.conbuildmat.2016.06.112.
Otrzymano: 25.10.2017 r.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 24-26 (spis treści >>)
mgr inż. Krzysztof Patoka, Rzeczoznawca Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych
Autor do korespondencji e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
DOI: 10.15199/33.2017.12.07
W„Materiałach Budowlanych” nr 11/2017 w artykule „Internet a odpowiedzialność za usługidekarskie” (s.134–135) zamieściłem fotografię pokazującą wysoko paroprzepuszczalną membranę wstępnego krycia (MWK) zamontowaną do poszycia z desek zbyt dużą liczbą spinek wbitych za pomocą takera (zszywacza). Warto szerzej omówić ten temat, ponieważ przykładów błędnego wykonawstwa jest dużo więcej (fotografia 1). Każdego roku zgłaszane są do wielu producentów tego typu przypadki jako reklamacje membran (MWK), które zdaniem zgłaszających są wadliwe, ponieważ przeciekają. W takich wypadkach najczęściej okazuje się, że:(...)
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 22-23 (spis treści >>)
Otwórz powiększenie >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 19 (spis treści >>)
dr hab. inż. Krzysztof Zieliński, prof. PP, Politechnika Poznańska, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
mgr inż. Alicja Szczepańska, Politechnika Poznańska, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
mgr inż. Sebastian Staniszewski, Politechnika Poznańska, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Autor do korespondencji e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
DOI: 10.15199/33.2017.12.05
Płyty MgO, wytworzone z użyciem cementu magnezjowego, można kupić w Polsce. Są materiałem, którego podstawowe cechy fizykomechaniczne oraz potencjalny zakres zastosowania są mało znane. W artykule przedstawiono wady i zalety płyt MgO i porównano je z płytami gipsowo-kartonowymi (g-k). Zaobserwowano, że cechy fizykomechaniczne badanych płyt w głównej mierze wynikają z właściwości spoiwa użytego do ich wykonania – odporność gipsu na destrukcyjne działanie wody jest znacznie mniejsza niż spoiwa magnezjowego. Analiza uzyskanych wyników badań wykazała, że płyty MgO mają lepsze właściwości użytkowe od płyt g-k. W polskich realiach główną wadą płyt MgO jest ich wysoka cena, ponaddwukrotnie większa niż płyt g-k.
Słowa kluczowe: gips; cement magnezjowy; płyty gipsowo-kartonowe; płyty MgO.
* * *
New application of magnesium binder, i.e. MgO boards vs plasterboards
MgO boards made of magnesia cement have been available in Poland. They are the material whose basic physico-mechanical characteristics and their potential range of application is not very well known. The paper presents the advantages and disadvantages of MgO boards and compares them with plasterboards. It has been observed that the physico-mechanical properties of the tested boards result mainly from the characteristics of the binder used for their production – the resistance of gypsum to the destructive effect of water is much lower than the resistance of magnesium binder. The analysis of the test results have shown that the in-use performance of the MgO boards is much better than that of plasterboards. In Polish reality the main disadvantage of MgO boards is their high price, which is more than double of the price of plasterboards.
Keywords: gypsum; magnesia cement; plasterboards; magnesium oxide boards.
Literatura
[1] Aprobata Techniczna ITB AT-15-8776/2011 „Płyty magnezowe MgO Green-LS-TECH”.
[2] Głuszczak Marek. „Co to jest płyta MgO?” (na podstawie pracy Roberta Thomasa opublikowanej w Wall & Ceiling Magazine USA 2007) http:/www.plytymgo.com (dostęp 05.2017 r.).
[3] „Panele SIP – atrakcyjna oferta dla budownictwa”. 2012. Materiały Budowlane 481 (9): 26 – 27.
[4] „Płyta magnezowa – nowość na polskim rynku budowlanym”. 2012. Materiały Budowlane 480 (8): 20 – 21.
[5] PN-EN 520: A1:2012 Płyty gipsowo-kartonowe. Definicje, wymagania i metody badań.
[6] PN-EN 1350-1+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 1: Klasyfikacja na podstawie wyników badań reakcji na ogień.
[7] PN-EN 12664:2002 Właściwości cieplne materiałów i wyrobów budowlanych – Określenie oporu cieplnego metodami osłoniętej płyty grzejnej i czujnika strumienia cieplnego – Suche i wilgotne wyroby o średnim i małym oporze cieplnym
Otrzymano: 24.10.2017 r.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 16-18 (spis treści >>)
mgr inż. Anna Wiejak, Instytut Techniki Budowlanej, Zakład Inżynierii Materiałów Budowlanych
mgr inż. Alicja Abram, Instytut Techniki Budowlanej, Zakład Inżynierii Materiałów Budowlanych
Autor do korespondencji e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
DOI: 10.15199/33.2017.12.04
Protoplastą sufitów napinanych wykorzystywanych obecnie w budownictwie były od wieków tkaniny rozpinane pod stropem. Stosowano wówczas naturalne płótno lub jedwab, które bardzo szybko pod wpływem światła i gromadzenia się kurzu blakły, rozciągały się i wymagały częstej wymiany.Wraz z rozwojem przemysłu chemicznego powstawały trwalsze, bezpieczniejsze i znacznie tań- sze rozwiązania sufitów napinanych
Literatura
[1] Kopyłow Oleg. 2014. „Sufity napinane”. Inżynier Budownictwa (1).
[2] Markarian J. 2006. Plastics. Additives and Compounding. Elsevier.
[3] PN-EN 14716:2008 Sufity napinane. Wymagania i metody badań.
[4] PN EN ISO 846:2002 Tworzywa sztuczne. Ocena działania mikroorganizmów.
[5] PN-EN 15651-3:2013 Kity stosowane do połączeń niestrukturalnych w budynkach i przejściach dla pieszych – Część 3: Kity do pomieszczeń sanitarnych.
[6] PN-EN 15457:2014 Farby i lakiery. Laboratoryjna metoda badania skuteczności w powłoce środków ochrony powłok przed grzybami.
Otrzymano: 16.10.2017 r.
Przeczytaj cały artykuł >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 14-15 (spis treści >>)
Otwórz powiększenie >>
Otwórz powiększenie >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 12-13 (spis treści >>)
Otwórz powiększenie >>
Materiały Budowlane 12/2017, str. 10 (spis treści >>)
Start 
