Spoiwa mineralne

Wapno hydratyzowane ALPOL składnikiem nowoczesnych i trwałych zapraw budowlanych

Wapno hydratyzowane produkowane jest w P.W. ALPOL od 1991 r. Do jego produkcji stosowane jest wysokiej jakości, bardzo aktywne wapno palone pochodzące z wypalania „miękkich” wapieni jurajskich, niewymagające wypału „na ostro”. Należy podkreślić, że P.W. ALPOL jest jedynym w kraju zakładem, w którym prowadzony jest proces separacji wapna hydratyzowanego gwarantujący jednorodne i bardzo drobne uziarnienie tego produktu. Analiza wyników badań z 2007 r. potwierdza wyjątkowo drobne uziarnienie wapna hydratyzowanego oraz stałość objętości związaną z niewielką zawartością niedogaszonego CaO i MgO. Bardzo drobne uziarnienie wapna hydratyzowanego (średnie ziarno ma 40 μm) i jego korzystne parametry techniczne (tabela) zostały bardzo szybko docenione na rynku budowlanym i w innych dziedzinach gospodarki. Produkt ten stał się niezastąpiony dla producentów suchych mieszanek budowlanych, a zwłaszcza tynków wapienno-cementowych, tynków gipsowych oraz gładzi wapiennych i gipsowych, których produkcja w ostatnich latach dynamicznie się rozwija. Wapno hydratyzowane poprawia urabialność zapraw tynkarskich i murarskich. Tynk łatwo się nakłada i obrabia, co spowodowane jest m.in. powstawaniem tzw. mleczka wapiennego w końcowym stadium obróbki tynku.

Dobre wapno z pieców Maerza

Wapno stosowane w zaprawach budowlanych wytwarzane jest w dwóch etapach. Pierwszym jest wypalanie kamienia wapiennego, prowadzące do uzyskania wapna palonego CaO, drugim zaś gaszenie wapna palonego, przekształcające go w wapno hydratyzowane Ca(OH)2. Nasuwa się pytanie, czy umiejętności wytwórców wapna palonego i wapna gaszonego oparte na wielowiekowej tradycji produkcji są wystarczającym warunkiem uzyskania wysokiej jakości zapraw wapiennych? Otóż problem jest tylko pozornie prosty, gdyż w opozycji do jakości wapna (hydratu) pozostaje wydajność procesu hydratacji, a co za tym idzie także koszty wytwarzania.

Wapno do lamusa?

Od czasu do czasu spotykam się z twierdzeniem, że wapno jest nikomu niepotrzebnym dodatkiem do zapraw budowlanych, a jeśli są nawet tacy, którzy je stosują, to robią to jedynie z przyzwyczajenia i przywiązania do tradycji. Chyba że chodzi o prace konserwatorskie i renowacyjne, to w tym jednym przypadku wapno ma status „niedającego się niczym zastąpić materiału wiążącego”. Wbrew wszystkim opiniom, że we współczesnym budownictwie nie ma miejsca dla wapna, a jego stosowanie należy ograniczyć jedynie do konserwacji i renowacji, śmiem twierdzić, że również dzisiaj wapno powinno być podstawowym składnikiem zapraw budowlanych, a szczególnie murarskich. No, bo dlaczego coś, co ratuje i dobrze wpływa na stare mury, miałoby szkodzić współczesnym konstrukcjom?

Spoiwa wapienne - historia, stan obecny i perspektywy

Możliwości stosowania wapna w budownictwie wzrastały wraz z poprawą jakości tego spoiwa. Najstarsze – zbliżone do naturalnych – sposoby wypalania kamienia wapiennego były nie tylko mało wydajne, ale dawały też w rezultacie spoiwo złej jakości i bardzo niejednorodne. Prawdopodobnie w 7 tysiącleciu p.n.e. powstały pierwsze piece do wypalania wapna w postaci ziemnych komór, opalanych drewnem, w których układano fragmenty skały wapiennej. Późniejszą modyfikacją było stosowanie naprzemiennych warstw wapienia i opału, jednakże nie eliminowało to przepalania głęboko położonych warstw surowca i niedopalania warstw zewnętrznych.

Wapno hydratyzowane ALPOL składnikiem nowoczesnych i trwałych zapraw budowlanych

Dobre wapno z pieców Maerza

Wapno do lamusa?

Spoiwa wapienne - historia, stan obecny i perspektywy

Bieżący numer

Wyszukiwarka