Rozwiązania technologiczno-materiałowe marki Weber Deitermann pozwalają na wykonanie izolacji w postaci szczelnej wanny, całkowicie oddzielającej budynek od wilgoci lub wody znajdującej się w gruncie. Podstawowymi składnikami systemów hydroizolacyjnych są dwa typy materiałów: mineralne mikrozaprawy uszczelniające (tzw. szlamy,m.in. weber.tec Superflex D1Piweber.tec SuperflexD2) oraz grubowarstwowe, modyfikowane polimerami bitumiczne masy uszczelniające (zwane masami KMB, np. weber.tec SUPERFLEX 10/100/100 S oraz weber.tec 922).
W dostępnej literaturze, o zastosowaniu paroizolacj i w konstrukcji dachu decyduje charakter pomieszczeń, jakie znajdują się pod nim. Zakłada się, że jeżeli pomieszczenia są suche (o ciśnieniu cząstkowym pary wodnej poniżej 12 hPa), to paroizolacji można nie stosować. Jednak nie tylko przeznaczenie i funkcja pomieszczeń decydują o wielkości panującego w nim zawilgocenia. W praktyce w większości dachów i stropodachów układane są różne warstwy paroszczelne bez względu na sposób wykorzystania pomieszczeń. W wielu wypadkach o ich ułożeniu decydują zapobiegliwi projektanci kierujący się swoim doświadczeniem zawodowym. Wiadomo bowiem, że budynki stawiane w mokrych technologiach (a takich jest w Polsce większość) wysychają przez wiele lat, a w ciągu pierwszego roku wyjątkowo dużo jest wilgoci technologicznej. Warto również przypomnieć, że polski klimat jest mokry i zmienny, co sprzyja powstawaniu skroplin w przegrodach budowlanych. Z tych dwóch powodów dachy i stropodachy w nowo wybudowanych budynkach są szczególnie zagrożone wysokim zawilgoceniem (powstaniem skroplin).
Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (rozporządzenie Ministra Infrastruktury, dział VIII rozdział 4) jednoznacznie określają, że budynek powinien być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby opady atmosferyczne, woda w gruncie i na jego powierzchni, woda użytkowana w budynku oraz para wodna w powietrzu nie powodowały zagrożenia zdrowia i higieny użytkowania. Wszystkie ściany w budynku mogą być narażone na zawilgocenie, a tylko niektóre z nich są zabezpieczane izolacją przeciwwilgociową lub przeciw wodną. Podstawową zasadą, aby ustrzec się nadmiernej wilgoci w budynku, jest wykonanie go zgodnie ze sztuką budowlaną, wiedzą i przepisami, a w późniejszym okresie odpowiednia eksploatacja obiektu[...]
Przeważająca liczba obiektów powstałych w okresie przed- i tużpowojennym to obiekty pozbawione jakichkolwiek zabezpieczeń wodochronnych lub posiadające jedynie izolacje poziome wykonane powyżej terenu.Materiały użyte kiedyś do wykonania izolacji, obecnie nie spełniają już swoich funkcji. Skutkiem tego jest zawilgocenie murów. Zwykle mury piwnic, które pełniły funkcje magazynowo-pomocnicze, były pomijane przy remontach części mieszkalnej. Do zawilgocenia murów przyziemia przyczynia się często zmiana poziomu otaczającego go terenu, a także zmiana warunków gruntowo- -wodnych związana z postępującą urbanizacją oraz zmiany klimatyczne. Na miejscowe zawilgocenie murów ma wpływ[...]
Z założenia, izolacje poziome ścian mają za zadanie blokować pionowy transport wilgoci lub w niektórych przypadkach również napór wody z niżej położonych stref (ścian lub fundamentów) bezpośrednio stykających się z gruntem.Mogłoby się wydawać, że tak zdefiniowana funkcja jest oczywista i stwierdzenie, czy wykonana wtórna izolacja wmurze spełnia swoje zadanie, nie powinno stwarzać większych problemów. W praktyce nie jest to jednak takie proste, gdyż bardzo często z murami, w których elementy ochronne uległy technicznemu zużyciu lub po prostu ich wcześniej nie było, występują liczne problemy. Niejednokrotnie po odtworzeniu izolacji, wg jednej ze specjalnie do tego celu opracowanych technologii, stwierdza się, że jest „trochę lepiej”, lecz nie tak jak oczekiwano na podstawie zapewnień oferenta. Wówczas są stawiane pytania: co właściwie oferowano i czy w ogóle jest to gdzieś zapisane? Poza tzw. robotami osuszeniowymi[...]
W związku z pojawiającymi się wątpliwościami w sprawie możliwości umarzania opłat legalizacyjnych, o których mowa w art. 49 oraz art. 49b ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), przedstawiamy wyjaśnienia zgodne ze stanowiskiem Głównego Urzędu Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa wyrażonym w piśmie z 12.01.2009 r., znak: KR-50-89/08/KLI/mizW/320/09. Zgodnie z treścią art. 49 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane, regulującego procedurę legalizacji samowoli budowlanej, organ nadzoru budowlanego, który otrzymał w wyznaczonym terminie dokumenty, o których mowa w art. 48 ust. 3ww. ustawy, traktowane jako wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie pozwolenia na wznowienie robót budowlanych albo wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego, jeżeli budowa została zakończona, jest zobowiązany zbadać, czy projekt budowlany spełnia trzy określone w tym przepisie przesłanki.
Start 
