Skarpy budowli ziemnych (np. nasypów drogowych, przekopów) są narażone na niszczące działanie czynników atmosferycznych. Największe zniszczenia powstają w wyniku intensywnych lub nawalnych opadów. Skarpy są niszczone także przez wody spływające z nawierzchni dróg, nieujęte prawidłowo przez system odwodnienia. Działanie tych wód jest długotrwałe i wielokrotnie powtarzalne. Skarpy często niszczone są już podczas budowy, przy zwlekaniu z zabezpieczeniem ich powierzchni lub zaniechaniu wykonania zabezpieczeń czasowych. Skutki erozji skarp, poza zniszczeniami powierzchni, to także zamulenie i zanieczyszczenie rowów przydrożnych, osadników itp. Woda spływająca po niezabezpieczonych skarpach może powodować zmywanie gruntu (zwłaszcza warstwy użyźnionej), tworzenie rowków i coraz głębszych rynien erozyjnych.
Charakterystyka kotew gruntowych Wyróżnia się dwa rodzaje kotew gruntowych: tymczasowe (okres użytkowania do 2 lat) oraz stałe. Norma PN-EN 1537 Wykonawstwo specjalistycznych robót geotechnicznych. Kotwy gruntowe dopuszcza wydłużenie okresu użytkowania kotew tymczasowych (w zależności od wymagań projektu) przez zastosowanie dodatkowej ochrony antykorozyjnej. Na polskim rynku dostępne są rozwiązania firmy BBV Systems. Każde cięgno tymczasowej kotwy BBV na długości swobodnej jest osłonięte przez kanał z tworzywa sztucznego zapewniający ochronę antykorozyjną. Doskonałe parametry kotwienia osiąga się dzięki zastosowaniu wewnętrznych elementów dystansowych w odcinku kotwiącym. Obciążenie przenoszone jest z głowicy kotwiącej na konstrukcję (np. ścianę [...]
W 2010 r. rozpoczęły się w Warszawie intensywne prace związane z budową centralnego odcinka II linii metra. Celem artykułu jest przedstawienie metod budowy stacji i tuneli szlakowych oraz zagadnień związanych z zastosowaniem nowoczesnej technologii tarczy zmechanizowanej TBM (Tunnel Boring Machine) typu EPB (Earth Pressure Balance). Przebieg odcinka centralnego Przebieg II linii metra ma kierunek wschód – zachód i łączy Wolę, Śródmieście z Targówkiem i Tarchominem oraz dzięki południowemu odgałęzieniu – z Pragą Południe i Gocławiem. Ogłoszony w 2008 r. przetarg dotyczył wykonania jedynie centralnego odcinka, który zaczyna się stacją w rejonie ronda Daszyńskiego i na odcinku[...]
Dworzec kolejowy, którego budynek jest przedmiotem badań, to jedna z największych osobowych stacji kolejowych na Dolnym Śląsku i w Polsce. Budynek został wybudowany w połowie XIX wieku. Ma mury ceglane grubości 0,45 – 1,10mw piwnicy i 0,40 – 0,90m na parterze. Z uwagi na konieczność przebudowy i modernizacji budynku oraz planu zagospodarowania piwnic, konieczne było wykonanie badań wilgotnościowych murów ścian piwnic i parteru, a także badań rodzaju i stężenia soli w murach. Opis stanu technicznego zawilgoconych murów W wyniku przeprowadzonych wizji lokalnych, szczegółowych oględzin, odkrywek, pomiarów i badań makroskopowych stwierdzono m.in.:
● ubytki i wykruszanie się zaprawy
w spoinach;
● powierzchniowe ubytki i złuszczenia
cegieł;
W 2007 r., w trakcie rutynowych badań sorpcji higroskopijnej próbek tynku pobranych ze ściany obiektu, odkryłem zjawisko, które nazwano sorpcją higroskopijną nadkrytyczną. Polega ono na tym, że próbka materiału porowatego (tynku, cegły lub zaprawy) umieszczona w atmosferze wysokiej wilgotności względnej powietrza (powyżej 85% RH) zaczyna gwałtownie pochłaniać parę wodną z otoczenia. Ilość powstałego w ten sposób roztworu zawierającego higroskopijne sole rozpuszczalne staje się tak duża, że nie jest on w stanie pomieścić się w porach i kapilarach próbki i zaczyna z niej grawitacyjnie wypływać. Odkrycie zjawiska sorpcji nadkrytycznej może stanowić przełomw diagnostyce zasolonych i zawilgoconych ścian murowanych z cegły i przyczynić się do wyjaśnienia transportu cieczy porowej na wysokość nawet kilku metrów.
W miastach wykorzystuje się obecnie każdy kawałek ziemi pod zabudowę, a jednocześnie konieczne jest zapewnienie miejsc parkingowych dla mieszkańców i pracowników, dlatego też buduje się prawie wyłącznie obiekty z kilkoma podziemnymi kondygnacjami garażowymi. Posadowienie w gruncie wiąże się niestety z typowymi problemami: przeciekami i zalewaniem kondygnacji garażowych. W zależności od liczby kondygnacji podziemnych, wielkości budynku i warunków wodno-gruntowych konstrukcje kondygnacji garażowych są różnie projektowane. Każdy budynek, niezależnie od rodzaju konstrukcji, musi być zabezpieczony w miejscach kontaktu z gruntem izolacjami wodochronnymi – poziomymi i pionowymi, w zależności od ich usytuowania. Izolacje te powinny stanowić ciągły i szczelny układ jedno- lub wielowarstwowy[...]
Firma Torggler Polska Sp. z o.o. opracowała system uszczelniania (rysunek), czyli własny sposób na zabezpieczenie balkonu lub tarasu przed wodą. Jego zasadą jest jak najlepsze odizolowanie warstw konstrukcji od oddziaływania wody. Jak najszybszemu odprowadzeniu wody poza obręb balkonu czy tarasu służy odpowiednie ukształtowanie spadków oraz zastosowanie gładkiej, nienasiąkliwej nawierzchni, okładziny ceramicznej zamocowanej za pomocą cementowej zaprawy klejącej do hydroizolacji z elastycznych zapraw polimerowo-cementowych (potocznie nazywanych szlamami cementowymi). Taka nawierzchnia zapewnia szczelność i odpowiednie parametry
Materiały wodochronne stosowane w gruncie można podzielić wg różnych kryteriów. Mogą to być np. materiały bitumiczne (roztwory, emulsje, masy i lepiki asfaltowe, polimerowo-bitumiczne grubowarstwowe masy uszczelniające – masy KMB, papy, membrany samoprzylepne), mineralne (bentonity, mikrozaprawy, krystaliczne zaprawy uszczelniające), z tworzyw sztucznych (folie, membrany). Z innych kryteriów można wymienić podział na materiały bezszwowe (mikrozaprawy, masy KMB), rolowe (folie, membrany, papy), służące do uszczelnień szczelin i dylatacji (taśmy, kity) oraz materiały do izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej. Nie można jednak przyjmować, że skoro sammateriał jest szczelny, to w konkretnym przypadku nadaje się do wykonania[...]
Start 
