W „Materiałach Budowlanych” nr 7/2010 zostały opublikowane uwagi dr. inż. Romana Jarmontowicza do mojego artykułu Nowe technologie spajania elementów murowych, który ukazał się w kwietniowym numerze tego czasopisma (4/2010). Serdecznie dziękuję Recenzentowi za zainteresowanie, słowa słusznej krytyki, a jednocześnie życzliwość w ocenie. Przyjmuję uwagi dotyczące błędnego użycia przeze mnie terminu spajanie w kontekście wykonywania muru z ceramicznych elementów murowych. Określenie to, być może niefortunnie, zostało użyte na podobnej zasadzie jak zaprawa do murowania – w przypadku kleju PU chodzi o jego funkcję.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. (z późniejszymi zmianami) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w dziale VI określa wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego. Podano klasy pożarowe budynku w zależności od przeznaczenia obiektu i sposobu użytkowania, wysokości lub liczby kondygnacji. Dla każdej z klas pożarowych zostały określone minimalne wartości klasy odporności ogniowej elementów budynku (np. główna konstrukcja nośna, ściana zewnętrzna, wewnętrzna).

W„Materiałach Budowlanych” nr 4/2010 zostały opublikowane dwa interesujące artykuły dotyczące nowej technologii murowania ścian z ceramicznych elementów murowych (pustaków ceramicznych z powierzchniami wspornymi szlifowanymi). Pierwszy artykuł firmy WIENERBERGER Precyzyjnie i łatwo jak nigdy dotąd i drugi dr. inż. Pawła Sulika Nowe technologie spajania elementów murowych. W pierwszym artykule opisano szczegółowo sposób wykonywania murów z pustaków ceramicznych Porotherm DRYFIX z zastosowaniem pianki poliuretanowej zamiast zaprawy murarskiej, wymieniając liczne zalety tej technologii.

Obliczeniowe sprawdzanie nośności konstrukcji murowych przy obciążeniu pionowym wykonuje się od ponad stu lat. Od początku prowadzenia analiz obliczeniowych nośność muru sprawdzano jedynie w przekroju środkowym, co było związane z ówczesnym stosowaniem stropów drewnianych, względnie stropów na belkach stalowych. Połączenie ścian ze stropem było przegubowe lub bardzo zbliżone do przegubowego, w związku z czym ściany wykazywały duże momenty jedynie w strefie środkowej i w tej strefie przy przeciążeniu następowało zarysowanie i zniszczenie.

W poprzednich wydaniach miesięcznika „Materiały Budowlane” przedstawiono przegląd empirycznych i teoretycznych kryteriów wytrzymałościowych muru poddanego poziomemu ścinaniu. Kontynuując tę tematykę, tym razem zaprezentuję kryteria teoretyczne dotyczące zbrojonych konstrukcji murowych. W modelu zniszczenia muru zbrojonego poddanego poziomemu ścinaniu, opracowanego przez Tassiosa, zakłada się powstanie ukośnego zarysowania biegnącego od górnego narożnika w kierunku dolnej krawędzi muru pod kątem 45° (rysunek 1).

Jako model obliczeniowy ściany murowej poddanej poziomemu ścinaniu przyjmuje się prostokątną tarczę grubości t o dowolnych proporcjach wymiarów h/l (h – wysokości, l – długości) podpartą nieprzesuwnie wzdłuż dolnej krawędzi. Tarcza obciążona jest na górnej krawędzi obliczeniowym poziomym obciążeniem skupionym VEd będącym wypadkową z liniowo rozłożonych naprężeń stycznych występujących na górnej krawędzi. Oprócz obciążeń poziomych w obliczeniach należy uwzględnić również obciążenia pionowe prostopadłe do płaszczyzny spoin wspornych pochodzące od obciążeń stałych i użytkowych σd , a także pionowe naprężenia ściskające wywołane poziomym obciążeniem ścinającym VEd.

W miesięczniku „Materiały Budowlane” nr 4/2009, 5/2009 i 6/2009 omówiono obliczanie konstrukcji murowych wg PN-B-03002:2007iPN-EN1996-1-1:2006. W tym artykule przedstawię zagadnienia dotyczące wytrzymałości muru na ścinanie oraz obliczeń konstrukcji. Utrzymując konwencję z artykułów poświęconych zginaniu, postaram się odnieść zapisy normowe do wyników badań. Przyjęto następujące oznaczenia norm: PN-B-03002:1999 (PN-99) i PN-B-03340:1999, PN-B-03002:2007 (PN-2007) oraz PN-EN 1996-1-1:2006 (EC-6). Założyłem, że wzory oraz rysunki z PN-EN 1996-1-1:2006 nie będą powielane, a numery przywoływanych w artykule wzorów i punktów Euro kodu odpowiadają numeracji zastosowanej w EC-6.

Budynki powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby spełniały wszystkie wymagania podstawowe, takie jak: bezpieczeństwo konstrukcji, bezpieczeństwo pożarowe, higiena, zdrowie i ochrona środowiska, bezpieczeństwo użytkowania, ochrona przed hałasem, oszczędność energii i ochrona cieplna. Spośród wymagań zawartych w Prawie budowlanym i Dyrektywie UE oraz odpowiednich normach, projektanci i wykonawcy mają największe problemy ze spełnieniem tych, które związane są z ochroną przed hałasem. Należy również zaznaczyć, że polskie wymaganie normowe R’A1 ≥ 50 dB dla ścian międzymieszkaniowych (PN-B-02151-3:1999) jest jednym z najniższych w Europie.