logo

e-ISSN 2449-951X
ISSN 0137-2971
Pierwotna wersja - elektroniczna
Pierwotna wersja językowa - angielska

100 punktów za artykuły naukowe!

Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki z 5 stycznia 2024 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, autorzy za publikację artykułów naukowych w miesięczniku „Materiały Budowlane” z dyscyplin: inżynieria lądowa, geodezja i transport; architektura i urbanistyka; inżynieriamateriałowa; inżynieria chemiczna; inżynieria mechaniczna, a także inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka, otrzymują 100 pkt.

Złudna perfekcja

S. Trześniewski

 

    Elewacja murowana z cegieł licowych to szczególny przypadek konstrukcji murowej, bo chociaż z reguły nie pełni funkcji konstrukcyjnej w budynku, jest poddana znacznym obciążeniom (od parcia i ssania wiatru, termicznym itp.). W związku z tym jej prawidłowe wykonanie nie jest wcale proste. Elewacja murowana wymaga właściwego kotwienia, dylatowania, rozwiązania nadproży, wentylacji oraz innych elementów zapewniających stateczność i trwałość na wiele lat. Prawidłowo wykonana jest nieporównywalnie bardziej trwała od tynków i farb.
    Charakterystyczne jest to, że niezależnie od tego, jaka jest konstrukcja budynku (murowana, z betonu, szkieletu drewnianego czy stalowego), wykończenie ścian zewnętrznych cegłą licową prawie automatycznie podwyższa standard obiektu, dlatego też coraz częściej można spotkać elewacje murowane z klinkieru, cegieł ręcznie formowanych, elementów betonowych czy silikatowych. Architekci, aby sprostać coraz większym wymaganiom klientów, sięgają po mniej standardowe wiązania, takie jak bonie, gzymsy i inne elementy mające nadać niepowtarzalny charakter elewacji oraz nawiązujące do charakteru starych budynków murowanych. Problem w tym, że zaprojektować i narysować można praktycznie wszystko, ale później trzeba to jeszcze wykonać i często inwestor trzymając w ręku projekt swojej wymarzonej elewacji, rozbija się o mur rzeczywistości i uświadamia sobie, że zakup wybranej cegły, najlepszej nawet zaprawy (dobranej specjalnie do tej cegły), profesjonalnych systemów zakotwień i wentylacji nie daje mu gwarancji na uzyskanie zadowalającego efektu końcowego. (…)

 

 

Kryteria wytrzymałościowe muru w złożonym stanie naprężenia. Część III - kryteria wykorzystywane w a

Kryteria stosowane do opisu powierzchni zniszczenia muru w złożonym stanie naprężenia wykorzystywane w MES podzielić można na modyfikacje istniejących kryteriów analitycznych (np.Coulomba-Mohra),bezpośrednio wykalibrowane dla materiałów składowych lub danego typu muru oraz kryteria składające się z kilku powierzchni przypisanych do konkretnych stanów naprężenia (różne w strefach ściskania i rozciągania) połączonych powierzchniami przejściowymi. Jednym z pierwszych kryteriów zniszczenia wykorzystywanych w obliczeniach konstrukcji murowych z zastosowaniem MES było, już wcześniej wspominane, kryterium oparte na hipotezie największego naprężania stycznego opracowane przez Coulomba, później rozwinięte przez Tresca iMohra.

Wykonywanie tynków maszynowych z gotowych mieszanek mineralnych

W polskim budownictwie coraz częściej stosowane są fabrycznie przygotowane suche mieszanki tynkarskie do mechanicznego nakładania. Mieszanki tynkarskie wytwarzane na bazie gipsu przeznaczone są wyłącznie do robót wewnętrznych, natomiast tynki cementowo-wapienne można stosować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynku. W porównaniu z tradycyjnymi zaprawami przygotowywanymi na budowie wykorzystywanie gotowych mieszanek o stabilnym składzie oraz mechanizacja procesu tynkowania pozwalają na znaczne zwiększenie wydajności robót i osiągnięcie wysokich walorów technicznych i estetycznych wykonywanych tynków.

Kryteria wytrzymałościowe muru w złożonym stanie naprężeń. Część 2 - kryteria teoretyczne

W październikowym wydaniu miesięcznika „Materiały Budowlane” (nr 10/08) omówiliśmy kryteria empiryczne muru w złożonym stanie naprężeń umożliwiające analizę konstrukcji murowych. W tym artykule przedstawimy kryteria teoretyczne, a w kolejnym kryteria najczęściej wykorzystywane w analizach numerycznych konstrukcji murowych przy wykorzystaniu MES. Znaczny wkład w opis zachowania się murów w złożonym stanie naprężeń mają Ganz i Thürlimann. Efektem ich prac było stworzenie kryterium wytrzymałościowego, które zostało ujęte w szwajcarskiej normie murowej SIA 177/2.

Kryteria wytrzymałościowe muru w złożonym stanie naprężenia. Część 1 - kryteria empiryczne

Zasady obliczeń przedstawione w obowiązujących normach projektowania nie pozwalają na dokładną analizę konstrukcji murowych w złożonym stanie naprężenia. Empiryczny charakter normowych zależności f (fb, fm) muru stanowi wyzwanie dla teoretyków analizy konstrukcji. Rozwój komputerowych technik obliczeń pozwala obecnie na daleko posuniętą dyskretyzację stanu naprężeń w konstrukcji, w związku z czym podjęte zostały próby analitycznego określenia zależności f (fb, fm). Podstawowym problemem obliczeń muru w złożonych stanach naprężenia jest określenie modelu materiałowego muru i opisanie zależności f (fb, fm) odpowiednim kryterium wytrzymałościowym. Przewodnią ideą twórców kryteriów było stworzenie w miarę spójnych zależności, pozwalających na ich wykorzystanie w inżynierskiej praktyce, jak również ich implementacji numerycznej. W artykule przedstawiono przegląd wybranych kryteriów wytrzymałościowych opracowanych dla murów w złożonym stanie naprężenia. W części 1 zostaną zaprezentowane m.in. kryteria empiryczne, a w części 2 kryteria teoretyczne. W części 3 zamieszczony zostanie opis kryteriów najczęściej wykorzystywanych w analizach numerycznych konstrukcji murowych przy wykorzystaniu MES.

Co powoduje powstawanie wykwitów solnych?

O przyczynach powstawania wykwitów, ich klasyfikacji powstało już wiele opracowań. Niektóre z nich były prezentowane na łamach miesięcznika „Materiały Budowlane”. Przewodnim motywem tego artykułu jest zwrócenie uwagi czytelników na cztery aspekty powstawania wykwitów solnych. Czynniki, takie jak: woda; czas; temperatura; skład surowcowy zapraw, a co za tym idzie ich przepuszczalność oraz zdolność do tworzenia szczelnego połączenia murarskiego nie tylko warunkują pojawianie się wykwitów solnych, ale determinują również trwałość konstrukcji murowej.

Wytrzymałości elementów murowych i zapraw przyjmowane do określenia wytrzymałości muru na ściskanie

Wytrzymałość muru na ściskanie jest funkcją wytrzymałości na ściskanie materiałów składowych, z których mur został wykonany, tj. elementu murowego i zaprawy. Wytrzymałość charakterystyczną muru na ściskanie fk wyznacza się wg normy na projektowanie konstrukcji PN-B-03002:2007, analogicznie jak w Eurokodzie 6, ze wzorów:
• dla murów wykonanych na zaprawie zwykłej lub lekkiej