Z mgr. inż. Januszem Kubickim, Wiceprezesem
Zarządu Narodowego Centrum Sportu,
Dyrektorem ds. Realizacji rozmawia Izabela Dembna
Izabela Dembna: Zgodnie z harmonogramem prac Stadion Narodowy w Warszawie miał być gotowy do końca czerwca.Wiadomo, że tego terminu nie udało się dotrzymać. Premier Donald Tusk zapowiedział, że będzie to 30 listopada.Czy ten termin jest realny?
Janusz Kubicki: Harmonogram stanowiący załącznik do podpisanej 14 czerwca br. ugody z konsorcjum Hydrobudowa – PBG – Alpine wyznacza termin całkowitego zakończenia wykonania budowy Stadionu Narodowego na 29 listopada br.
ID: Jakie są główne przyczyny opóźnień, dlaczego tak się stało? Środki były, co więc zawiodło?
JK: To jest tak naprawdę pytanie do wykonawcy. Z perspektywy inwestora mogę powiedzieć, że od stycznia 2011 r. były problemy z terminowym wykonywaniem prac nadzorowanych i wykonywanych przez wykonawcę, Konsorcjum Alpine – Hydrobudowa – PBG, w stosunku do przyjętego i zaakceptowanego harmonogramu. Kontrole wykonywanych robót ujawniły wiele istotnych wad i usterek. Mimo ciągłych wezwań przez Narodowe Centrum Sportu nie udało się dotrzymać zaplanowanego na 30 czerwca 2011 r. terminu zakończenia najważniejszej części prac z powodu niewystarczającego zaangażowania, jak i niedostatecznego tempa prac ze strony głównego wykonawcy, czyli firmy Alpine Bau.
Zamów dostęp do artykułu >>
Na kontynencie amerykańskim znajduje się wiele obiektów sportowych przekrytych dachami mobilnymi, z czego większość w USA. Jako pierwszy powstał w 1998 r. stadion baseballowy Bank One Ballpark (obecnie Chese Field) w Phoenix (Arizona). Wiek XXI przynosi wiele nowych realizacji. Są to: Safeco Field w Seattle (Washington, 1999 r.), Minute Maid Park w Houston (Texas, 2000 r.), Millers Park w Milwaukee (Wisconsin, 2001 r.),Reliant Stadium w Houston (2002 r.), University of Phoenix Stadium w Glendale (Arizona, 2006 r.), Lucas Oil Stadium w Indianapolis (Indiana, 2008 r.) i Dallas Cowboys Stadium w Arlington w Teksasie (2009 r.). Obecnie wiele obiektów jest w fazie projektów. Nastąpił wzrost zainteresowania tego typu obiektami. W trakcie realizacji są Marlins Ballpark w Miami (Floryda) i Vikings Stadium w Minneapolis (Minnesota).
Zamów dostęp do artykułu >>
Przekrycia dużych rozpiętości stosowane są przede wszystkim w obiektach sportowych – halach i stadionach. Obok konstrukcji stałych zwiększa się zapotrzebowanie na przekrycia częściowo mobilne. Dotyczy to szczególnie stadionów, które stają się obiektami wielofunkcyjnymi. Powodem jest zarówno konieczność poprawy relacji ekonomicznych, jak również zabezpieczenia przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. W ciągu ostatnich sześćdziesięciu lat nastąpił zadziwiający zwrot w kształtowaniu konstrukcji przekryć dużych rozpiętości oraz w doborze tworzywa konstrukcyjnego. Już w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w. przeszły do historii przekrycia oparte na betonie. Piękne pożegnanie nastąpiło w wyniku realizacji Centrum Nowych Technologii i Przemysłu (CNIT) zbudowanego na terenie paryskiej dzielnicy Defense pod koniec lat pięćdziesiątych XX w. Trójkątne równoboczne „sklepienie” żelbetowe o boku 218,0 m oparte jedynie na trzech podporach stanowi ciągle największe osiągnięcie światowe.
Zamów dostęp do artykułu >>
Rozwojowi transportu i zwiększającej się liczbie pojazdów w świecie towarzyszy wzrost hałasu generowanego przez ruch drogowy. Problem ten został dostrzeżony w Europie w końcu lat dziewięćdziesiątych XX wieku, czego wyrazem jest Raport Komisji Wspólnoty Europejskiej Green Paper on Future Noise Polisy. Późniejsze zalecenia Komisji Europejskiej wskazały na potrzebę realizacji wizji „mniej hałasu przed 2020 r.”. Podstawowe wskaźniki hałasu są następujące:
● 55 dB(A) – dźwięk nieprzyjemny;
● 65 dB(A) – dźwięk nie do zniesienia, np. poważne zakłócenia snu.
Głównym źródłem hałasu drogowego jest kontakt opony z nawierzchnią, przy czym przekroczenie progu uciążliwości dla otoczenia zależy od prędkości. Krytycznym progiem prędkości większości samochodów jest 55 km/h, a samochodów ciężarowych 70 km/h. Przy mniejszej prędkości hałas jest generowany przez sam pojazd. Podstawowe dostępne i stosowane w świecie metody zmniejszenia hałasu drogowego:
■ zmniejszenie natężenia ruchu;
■ ograniczenie prędkości ruchu (graniczna prędkość 55 km/h dla wszystkich samochodów);
■ przegrody akustyczne;
■ ciche nawierzchnie.
Wśród cichych nawierzchni najczęściej stosowane są: asfalt porowaty; dwuwarstwowe nawierzchnie porowate; drobnoziarnista mieszanka o nieciągłym uziarnieniu (SMA, BBTM – MNU) oraz mieszanka modyfikowana gumą.
Zamów dostęp do artykułu >>
Autostrady, drogi ekspresowe, obwodnice miast, sieci dróg i ulic oraz linii kolejowych standardowo powinny być wyposażane w zabezpieczenia w postaci ekranów akustycznych, które dzięki odpowiedniej konstrukcji oraz specjalnej geometrii mogą niwelować niekorzystne skutki zbyt wysokiego poziomu natężenia dźwięku od ruchu drogowego. Podstawowe zasady działania ekranów akustycznych to pochłanianie i rozpraszanie dźwięku, dyfrakcja (ugięcie) fali akustycznej na górnej krawędzi oraz na bokach ekranu akustycznego. Ekrany akustyczne pochłaniające zbudowane są zazwyczaj z kilku warstw różnego rodzaju materiałów. Podstawa to stalowa, drewniana lub wykonana z tworzyw sztucznych rama i wypełnienie – z wełny mineralnej, drewna, betonu z różnymi dodatkami, np. trocin drzewnych lub porowatych tworzyw sztucznych. Budowa taka powoduje, że ekrany pochłaniające falę dźwiękową są zazwyczaj masywne i nieprzezroczyste. Innym typem mogą być ekrany odbijające, których typowym przykładem są ekrany przezroczyste zbudowane zazwyczaj z grubego szkła bezpiecznego. Ekrany te stosowane są w miejscach, gdzie wymagany jest dostęp do naturalnego światła, szczególnie tam, gdzie chronią niskie kondygnacje bloków mieszkalnych. Mają one jednak mniejszą skuteczność niż ekrany pochłaniające.Stanowią również zagrożenie dla ptaków, które w nie uderzają.Wyjściem jest naklejanie na nich sylwetek drapieżnych ptaków, tak aby zostały ominięte przez mniejsze ptaki.
Zamów dostęp do artykułu >>
Ściany osłonowe aluminiowe o konstrukcji słupowo ryglowej, a także ściany elementowe o konstrukcji aluminiowej są rozwiązaniami bardzo skomplikowanymi pod względem akustycznym. Izolacyjność akustyczna tych ścian jest wypadkową transmisji dźwięku przez poszczególne elementy składowe, do których należą przede wszystkim:
● elementy szkieletu (słupy, rygle);
● moduły wypełnienia przeziernego (oszklenie stałe, w tym strukturalne oraz okna otwierane);
● moduły wypełnienia nieprzeziernego (dobierane głównie ze względu na wymagania termiczne);
● nawiewniki powietrza zewnętrznego (jeżeli występują).
Istotny wpływ na izolacyjność akustyczną ściany mają także uszczelki, które decydują nie tylko o szczelności, pod względem akustycznym, całego rozwiązania, ale także określają warunki zamocowania elementów wypełnienia, co ma wpływ na ich izolacyjność akustyczną, a także na stopień przenoszenia dźwięków materiałowych z konstrukcji aluminiowej na wypełnienie i odwrotnie. Nie bez znaczenia są także wymiary liniowe i powierzchniowe poszczególnych modułów, szczególnie przeziernych.
Zamów dostęp do artykułu >>
Akustyka wnętrz, podobnie zresztą jak akustyka budowlana, jest nierozerwalnie związana z projektem architektoniczno- budowlanym obiektu. Wszelkie zaproponowane przez konsultanta akustycznego rozwiązania muszą zostać zaakceptowane przez architekta i umieszczone w jego własnym projekcie. W artykule zaprezentowałem najważniejsze relacje pomiędzy architekturą a akustyką z przykładami wybranych projektów i realizacji, w których uczestniczyłem jako projektant akustyki. Omówienie tych relacji wydaje się istotne również z tego powodu, że im na wcześniejszym etapie projektowania rozpocznie się współpraca architekta i akustyka, tym większa jest szansa na bezkolizyjne połączenie architektonicznej formy i akustycznej funkcji. Większość pomieszczeń występujących w projektowanych obiektach można podzielić, wg ich akustycznej funkcji, na cztery podstawowe grupy:
1) pomieszczenia przeznaczone do tworzenia lub odbioru muzyki (bez nagłośnienia);
2) pomieszczenia przeznaczone do odbioru prezentacji słownych (bez nagłośnienia);
3) pomieszczenia z grup 1) i 2) wykorzystujące do transmisji słowa lub dźwięku wyłącznie system nagłośnienia;
4) pomieszczenia do pracy, przebywania lub odpoczynku ludzi.
Każda z wymienionych grup pomieszczeń wymaga nieznacznie innego podejścia ze strony projektanta. Różny jest stopień trudności przy implementacji rozwiązań akustycznych w projekcie architektonicznym i różna skala koniecznej ingerencji w kształt, rozwiązania przestrzenne oraz materiałowo-konstrukcyjne projektu architektonicznego z uwagi na wymagania akustyczne.
Zamów dostęp do artykułu >>
Firma OWA, produkująca od ponad 50 lat systemy sufitów podwieszanych z wełny mineralnej, jest dobrze znana osobom zajmującym się akustyką pomieszczeń. Nie bez powodu podstawowa seria płyt sufitowych nosi nazwę OWAcoustic, podkreślając związek z kształtowaniem właściwości akustycznych pomieszczeń.W wielu krajach Europy stosowanie materiałów pochłaniających dźwięk jest obowiązkiem; w Polsce to jeszcze temat natury fakultatywnej, ale niedługo sytuacja może ulec zmianie za sprawą prac prowadzonych nad nową normą dotyczącą redukcji hałasu pogłosowego.
OWAplan
Stosowanie pochłaniających sufitów podwieszanych jest popularnym i łatwym (ze względu na dostępność przestrzeni wokół stropu) rozwiązaniem umożliwiającym regulację właściwości akustycznych pomieszczenia. Jednakże charakterystyczne,modułowe elementy sufitowe stoją często w sprzeczności z wizją architekta, któremu zależy na gładkim, homogenicznym wykończeniu powierzchni sufitu, bez widocznego jakiegokolwiek podziału. Wychodząc naprzeciw takiemu oczekiwaniu, OWA zaprojektowała system bezspoinowy OWAplan (system S7), który optycznie pozwala uzyskać efekt podobny do sufitu z płyty gipsowo-kartonowej, ale będąc absorberem akustycznym o współczynniku pochłaniania αw = 0,6 sufit ten dodatkowo może stanowić, w zależności od stropu, barierę ogniową do REI 120
Zamów dostęp do artykułu >>
Start 
